Շատ եմ սիրում հիշել իմ մանկությունս, երբ ծնողներս սեղանի շուրջ էին հավաքում բոլոր ընկերներին ու հարազատներին։ Նրանք շատ հյուրընկալ մարդիկ էին, ուստի տոների մեծ մասը նշում էին մեր տանը։ Ես ժառանգել եմ այս հատկությունը։ Մայրս ինձ սովորեցրել է համեղ պատրաստել և միշտ մաքուր հոգով հյուրեր ընդունել։ Մայրիկս գիտեր, թե ինչպես բոլորին հավաքել սեղանի շուրջ: Նրա ընկերուհիները հաճախ էին մեզ մոտ մնում նույնիսկ գիշերը իրենց երեխաների հետ։ Համակուրսեցիներս նույնպես սիրում էին մեզ այցելել, քանի որ մայրս նրանց համեղ ուտեստներ էր հյուրասիրում։ Ես փորձում եմ պահպանել նույն ավանդույթները։ Իմ մտերիմները գիտեն, որ իմ տան դուռը միշտ բաց է։ Սակայն ամուսնուս հարազատները բառիս բուն իմաստով նստել են իմ վզին։ Մենք բոլոր տոները նշում էինք մեր տանը։ Ընկերներից բացի գալիս էին նաև հարազատները։
Ես միշտ խնամքով պատրաստվել եմ նման միջոցառումների, որպեսզի հյուրերին զարմացնեմ խոհարարական գլուխգործոցներով և ջերմ ընդունելությամբ։ Սակայն ամուսնուս հարազատները դա ընդունում են որպես սովորական երևույթ։ Նրանք նույնիսկ «շնորհակալություն» չեն ասում խնջույքից հետո: Չնայած այն հանգամանքին, որ մենք նշում ենք ինձ մոտ, ես չեմ կարող սպասել որևէ օգնության։ Նրանք դատարկաձեռն գալիս են ու անմիջապես նստում սեղանի շուրջ։ Նրանցից ոչ ոք չի մտածում, թե որքան գումար և ջանք եմ ծախսել նման շքեղ սեղան պատրաստելու համար։ Ես փորձում էի ըմբռնումով վերաբերվել նրանց ու չնեղանալ։ Անցած Նոր տարում հերթական անգամ երախտագիտության հետ մեկտեղ մեկնաբանություններ լսեցի: Այդ աղցանին աղը շատ է, կամ «Օլիվիեն» հավի մսով է, ոչ թե հորթի մսով։
Ավելին, սկեսուրս ասաց, որ սեղանս ինչ-որ տեղ խղճուկ է։ Ամուսինս պնդեց, որ այլևս չհրավիրենք, բայց ես լռեցի: Հարազատներիս կոպտությունը սահմաններ չուներ: Բանը հասավ նրան, որ սկսեցին բոլորին ասել, որ ես չեմ պատրաստում, այլ պատրաստի ուտեստներ եմ գնում խանութից։ Իհարկե, ինձ համար տհաճ էր սա լսելը, քանի որ ես մեծ ջանքեր եմ ծախսում նրանց պատշաճ կերպով ընդունելու համար։ Իսկ վերջերս իմ ծննդյան օրն էր։
Ես երկու օր աշխատեցի խոհանոցում, որպեսզի համոզվեի, որ ամեն ինչ բարձր մակարդակի վրա լինի: Երբ սեղանին մատուցեցի իմ սիրելի ուտեստը, ամուսնուս հարազատները սկսեցին զա յրանալ, որ ես այն պատրաստում եմ բոլոր տոների համար։ Ես գնացի ննջարան ու լաց եղա։ Հետո հավաքվեցի, հանգստացա ու ասացի. – Որտեղ ենք նշելու հաջորդ Նոր տարին: Մենք հոգնել ենք տոնելուց: Ես շատ չեմ պատրաստում, իսկ գին ին էժան է։ Ես պետք է օրինակ վերցնեմ, այնպես որ բերեք այն: Այսպիսով, մենք կգանք ձեզ մոտ, և ես կտեսնեմ, թե ինչպես պետք է ընդունել հյուրերին: Բոլորը լռեցին։ Նրանք ինձ ստիպեցին, որ բերանս բացեմ: Հարազատներիս աննրբանկատությունը սահմաններ չուներ: Նրանք ուղղակի հեծնում էին ինձ։ Հիմա ես չեմ ուզում նրանց տեսնել, հատկապես իմ տանը։