Ես ու Նվարդը միասին ենք գնացել դպրոց և այդ ժամանակվանից մենք երկար տարիներ ամուր ընկերություն ենք հաստատել։ Քանի որ եղբայրներ կամ քույրեր չունեի, ես շատ ընկերասեր երեխա էի։ Ծնողներս որոշակի առո ղջական խնդիրներ ունեին, ուստի դժվարությամբ են ինձ ունեցել բավականին ուշ տարիքում։ Հետևաբար, ես Նվարդին ընկալում էի ոչ թե որպես ընկերուհի, այլ ավելի շուտ որպես քույր: Ես երախտապարտ էի Աստծուն, որ նա ինձ հոգով այդքան մտերիմ մարդ է ուղարկել։Մենք մեր ամբողջ ազատ ժամանակը միասին էինք անցկացնում, գա ղտնիքներով կիսվում բացարձակապես ամեն ինչի մասին։ Երբ մեզանից մեկը վատ էր զգում, մյուսը միշտ աջակցության օրիգինալ մեթոդ էր գտնում: Դպրոցն ավարտելուց հետո ընտրեցինք մեկ մասնագիտություն, ուստի համալսարանում սովորելու տարիներին ավելի ու ավելի մտերմացանք։
Մեր ամուր ընկերության ողջ ընթացքում մենք շատ բան ենք ապրել՝ երջանկության, ուրախության, անպատասխան սիրո, ցա վի, տխրության և հիասթափության պահեր և շատ ավելին: Ավելի ուշ Նվարդը ծանոթաց ավ մի հրաշալի տղայի հետ և ամուսնաց ավ նրա հետ։ Բայց իմ անձնական կյանքն ընդհանրապես չստացվեց։ Անգամ համալսարանում սովորելիս ես ու Նվարդը պայմանավորվել էինք, որ ով առաջինը երեխա կունենա, մյուսը կդառնա կնքամայրը։ Մի քանի ամիս առաջ Նվարդը որդի ունեց ավ՝ իսկական գեղեցիկ և հերոս տղա։ Ինչպես պայմանավորվել էինք, ես դարձա փոքրիկի կնքամայրը։ Ես շատ ուրախ էի, չնայած դա սպասելի էր։ Ինչպես վայել է կնքամորը, ես վազեցի գնումների։ Երեխայի համար լավ կոստյում եմ գնել, եկեղեցական արարողության համար իրեր և ոսկե խաչ, որը պետք է դառնա թալիսման և ամուլետ։ Ես ցն ցված էի, քանի որ ոչ ոք ինձ չէր ասել, որ մենք ունենք երկու կնքամայր:
Երկրորդ կնքամայրը նր ամուսնու քույրն էր։Նա գնել էր տարբեր տեսակի հագուստներ, խաղալիքներ և ոսկե խաչ՝ հաստ ոսկե շղթայի վրա։ Անկեղծ ասած, ես շատ ամաչեցի, որ իմ նվերները չափազանց համեստ էին և էժան՝ համեմատած նրա նվերների հետ: Ես բավականին հուզված էի, նույնիսկ սկսեցի ար տասվել, բայց ինձ ավելի շատ հի ասթափեցրեց և նույնիսկ զա յրացրեց այն փաստը, որ ոչ ոք չբացեց իմ նվերներով տոպրակը, որոնք ես առավոտյան տվեցի Նվարդին։ Եթե իմանայիք, թե որքան վհա տված էի ես զգում, բառերով չեմ կարող արտահայտել: Այո, ես այնքան չեմ վաստակում, որքան մյուս կնքամայրը, բայց ես ամեն ինչ արել եմ և խնայածս ամբողջ գումարը ծախսել եմ նվերների վրա, բայց դեռևս ինձ ինչ-որ կերպ անհարմար էի զգում: Այս տարի Զատիկին Նվարդը բոլորիս հրավիրեց։ Իհարկե, այս ընթացքում մի կողմ դրված ամբողջ գումարը ես դարձյալ ծախսեցի սանիկիս նվերների վրա։
Ամեն ինչ արեցի, որ գոնե այս անգամ լավ տպավորություն թողնեմ։ Ես խաղալիքներ գնեցի, բայց դարձյալ պարզվեց, որ դա անօգուտ է: Մյուս կնքամայրը այլ երկրից հազվագյուտ և թանկարժեք խաղալիք մեքենաներ էր պատվիրել, իսկ սեղանի մոտ բոլորը պարզապես նայում ու հիանում էին դրանցով։ Մի քանի ամսից իմ սանիկը կդառնա մեկ տարեկան և, իհարկե, հրավիրված եմ տոնակատարությանը։ Նվարդից թաքուն լսեցի, որ մյուս կնքամայրը երեխայի համար ադամանդներով կախազարդ է գնել։ Ես շատ տխրեցի, քանի որ ինչ նվեր էլ գնեմ, այն հաստատ ստվերում կմնա։ Ես շատ կուզենայի ծնողների աչքերում տեսնել հիացմունք և երախտագիտություն իմ ջանքերի համար:Ճիշտն ասած, ես բացարձակապես ցանկություն չունեմ գնալու իմ սանիկի ծննդյան խնջույքին։ Իմ վաստակը, իհարկե, չի կարող համեմատվել նրանց հետ: Ես նույնիսկ չգիտեմ, թե ինչ անել այս իրավիճակում: