Ամուսնությունից հետո ապրում եմ սկեսուրիս հետ, բայց իրա հետ նույն հարկի տակ ապրելն ահավոր բարդ ա, չեք էլ պատկերացնի:
Մի քանի օր առաջ ծնվեց մեր առաջնեկը, էկել էին մեզ դուրս գրելու ժողովուրդը ու հետո բոլորով գնացինք դե մեր տուն, բայց հետո հասկացա, որ ավելի լավ էր չգնայինք:ո
Ամբողջ տունը թափած էր, ոնց որ խոզանոց լիներ, ոչ մի բան չկար արած, ոչ մի պատրաստություն չէր տեսել, դաժե մի հատ տորթ չկար: Բացի դրանից էլ դաժե սարքած հաց չկար:
Էն որ չեմ կարա բացատրեմ, թե ինձ ինչ վատ եմ զգացել: Ամոթից չգիտեի, թե գլուխս որտեղ մտցնեի: