Մենակ եմ ապրում՝ կոպեկ- կոպեկ խնայելով․ Էն օրը տեսեք՝ աղջիկս էկավ ու ինչ ասեց․ Բալե՛ս, էս ինչ բախտավոր եմ, որ Աստված քեզ ա ինձ պարգևել․ Աչքերս լցվեցին

Կինս կյանքից շատ շուտ հեռացավ՝ ինձ միայնակ թողնելով։ Ես էլ ունեմ- չունեմ, մի աղջիկ ունեմ, ով ամուսնացած է և ապրում է իր ընտանիքի հետ։s

Ի՞նչ պահանջեմ էրեխուցս։ Հազիվ իր պարտքեն է փակում, իր երեխաներին է պահում, կրթության տալիս, գնում աշխատանքի։ Ես էլ հո չե՞մ զանգելու, ինչ-որ հարցերով մի բան խնդրեմ, հատկապես, որ ընդհանրապես կարիք չկա խնդրելու, դեռ ինքս կարողանում եմ ամեն ինչ անել։

Մեկ- մեկ գումարն է քչություն անում, բայց դա էլ ոչինչ։ Խնայում եմ, խնայածովս ապրում։

Էն րը աղջիկս հյուր եկավ։ Տրամադրությունը սովորականից լավ էր, ինչն էլ ինձ զարմացրեց։ Մեկ էլ որ սկսեց խոսել, անկախ ինձանից արցունքներս գնացին։

Հանեց գումար դրեց սեղանին, ասաց, որ վերցնեմ ու հարցեր չտամ։ Հետո ասաց, որ այս ամիս վերջապես մարել են իրենց պարտքն ու արդեն իրենց աշխատածը կարող են վայելել։

Էդ էլ քիչ էր, ասաց, որ էս տարի մեծ Նոր տարի են անում, գնամ իրենց տանը մնամ ու թոռներիս հետ նշեմ։

Աշխարհով մեկ եմ եղել։ Բալե՛ս, էս ինչ բախտավոր եմ, որ Աստված քեզ ա ինձ պարգևել։