Էս պատմությունն ինձ համար մեծ դաս ա եղել։ Էդ ժամանկ ես դեռահաս էին ու շատ բաներ չէի հասկանում։
Մեր դասարանում շատ էին հարուստ ընտանիքներից դուրս եկած երեխաները։ Մեր ընտանիքն էլ էր միջինից բարձր ապրում, բայց մեր դասարանում մի աղջիկ կար, ով աղքատ ընտանիքից էր ու իրենից շատ լավ հասկացվում էր, որ իրենց ընտանիքում փողի խնդիր կա։՝
Էդ աղջիկը լավ չէր հագնվում, գնում էր ամենաէժան տետրերը, միշտ ուշացումով էր տալիս գրքերի փողերն ու համարյա ոչ մի խնջույքի չէր մասնակցում։
Մեր վիպուսկնոյի օրվան բոլորս շատ լավ էին պատրաստվել, գնացել էին պրոֆեսիոնալ դիմահարդարման ու վարսահարդարման, գեղեցիկ ու թանկարժեք հագուստ էինք գնել։ Մեր դասարանի աղքատիկ ղջիկը նույպես եկել էր վիպուսկնոյին, բայց իր արտաքին տեսքով չէր փայլում։ Զգացվում էր, որ հին զգեստ է հագել, ոչ էլ մազերն էր վարսավիրի մոտ գեղեցիկ սարքել։
Երբ սեղանի շուրջ ուզեցաք նկարվել նա նույնպես ցանկացավ դուրս գալ կադրում, բայց մենք նրան թույլ չտվեցին, որ կադրը չփչացնի իր աղքատիկ տեսքով։ Նա վիրավորվեց ու մի քիչ հետո արագ գնաց երեկույթից։
Արդեն 10 տարի անց ես պատահաբար հանդիպեցի մեր աղքատիկ դասարանցուն, ով արդեն նախկին չքավոր կյանքով չէր ապրում։ Նա շատ թանկարժեք ու խնամված տեսք ուներ, հագել էր հայտնի դիզայների թանկարժեք հագուտ և քշում էր շատ թանկարժեք մեքենա։ Հետո պարզեցի, որ նա մի մեծ կազմակերպությունում փոխտնօրեն է աշխատում։
Իսկ հիմա մեր շատ հարուստ դասարանցիներ ապրում են աղքատ կյանքով, որովհետև շատերի ընտանիքները փողի ու ագահության պատճառով քանդվել են, որոշներն էլ սնանկացել են։
Աստված գիտի ինչ է անում։