Մենք արդեն երկար տարիներ ա, ինչ ապրում ենք Լոս Անջելեսում: Երեխաներս ստեղ են ծնվել ու մեծացել, հիմա էլ աղջիկս մանկապարտեզ ա գնում արդեն, որտեղ կան նաև թուրքի էրեխեք:՝
Մի օր էլ էրեխես լացելով տուն էկավ ու ասեց, որ Ալին, ով ազգությամբ թուրք ա, իրան վիրավորել ա, հրել ա, իսկ ինքը ընկել ա: Ափերից դուրս էի եկել, երբ որ իմացա էտ ամենի մասին: Խոսեցի դաստիարակների հետ, ովեր ասեցին, որ չեն իմացել այդ մասին: Որեշեցի խոսեմ Ալիի հոր հետ:
Գիտե՞ք ինձ ինչ ասեց, որ իրա տղեն կարացել, արել ա, թող իմ աղջիկն էլ եթե կարար պատասխաներ: Ինքը չի պատրաստվում տղու վրա ջղայնանա: Հետո էլ ինձ ասեց, որ հայերը միշտ պետք ա տառապեն աշխարհի որ ծերում էլ լինեն:
Ես մենակ մի բան հասկացա, որ անկախ ամեն բանից իրանք հենց մանկուց թշնամանք ենք սերմանում էրեխեքի մեջ հայերի նկատամամբ ու որտեղ էլ որ հայն ու թուրքը լինեն, միևնույն ա միշտ թշնամիներ են լինելու: Հերիք ա էտ կեղծ խաղաղասիրությունը քարոզեք: