Երևանն իր նախկին և ներկայիս տեսքով համեմատելուց հետո ասես կարելի է անվերջ գնալ այն կետին, թե որքան հետաքրքիր տարբերություններ են հասցրել նաև տեղ գտնել մեզանից շատերի կյանքում։
Ապրելով մի քաղաքում, որն ի դեպ իր փոքրիկ լինելու հետ մեկտեղ չի դադարում նաև անչափ դրական իր աուրան փոխանցել բոլորին՝ շարունակ հասցնում է նաև իր սրտում ընդունել և բաց թողնել բոլոր այն օտարներին, որոնք իրենց հայրենիքից զատ նախընտրել են հենց այս փոքրիկ քաղաքում ապրել՝ անգամ ժամանակավոր։
Երևանյան տարբեր իրավիճակներ իհարկե մեզ են հասել նաև հուշերի տեսքով, քանի որ մեր սիրելի հին քաղաքն անգամ վերհիշելիս՝ իր անչափ գեղեցիկ իրավիճակներով մշտապես կարելի է վերհիշել նաև այն
հետաքրքիր օրերն անցկացրած, որոնք ճիշտ է այլևս ետ չեն գա, սակայն նաև նոր օրերն էլ չեն կարող փոխարինել դրանց, քանի որ շատերն այդ ժամանակներում հավանաբար իրենց կողքին ունեին այնպիսի թանկ էակներ, որոնց ևս տարիներ անց կորցրել են։
Հուշերն էլ ասես թերևս կապված են նաև ոչ միայն մարդկանց, այլ նաև հենց մեր սիրելի քաղաքի հետ։
Նախկինում հավանաբար շատ ու շատ երիտաարդ զույգեր ասես երևանյան հենց սրտում սիրում էին միմյանց և իրար ձեռք բռնած մշտապես զբոսնում մեր սիրելի քաղաքով, բայց ինչպես տարիներն են անցել և մեր քաղաքն է փոփոխվել նույն կերպ էլ նաև մարդիկ են ծերացել և սրեունդներ փոփոխվել։