Հեսա էլի կգա, անդուր շորով, չքսված, թող գա մի քիչ ղժժանք վրեն․․․Ընկերուհիս հեռախոսով, ինձ կանչեց իր տուն, բայց մոռացել էր անջատել հեռախոսը․․․Ես առանց երկար մտածելու որոշեցի մի լավ դաս տալ
Հեսա էլի կգա, անդուր շորով, չքսված, թող գա մի քիչ ղժժանք վրեն․․․Ընկերուհիս հեռախոսով, ինձ կանչեց իր տուն, բայց մոռացել էր անջատել հեռախոսը․․․Ես առանց երկար մտածելու որոշեցի մի լավ դաս տալ։Մենք երեք ըներուհիներ էինք, համալսարանի առա ջին կուրսիից իրար հետ մտերմացել էինք:
Ես կարծում էի, որ մենք լավագույն ընկերուհիներ ենք, բայց մի օր հասկացա որ սխալվում եմ: Ընկերուհիս զանգեց ինձ ու ասեց, որ երկուսով սրճարանում են ու սպասում են ինձ: Ես ասեցի, որ շուտով կհասնեմ և սկսեցի պատրաստվել, բայց ընկերուհիս մոռացավ հեռախոսը կախել։ Եվ ես բավականին հետաքրքիր խոսակցություն լսեցի.
-Հիմա կգա, էլի իրա էն անդուր շորով, չքսված, կապիկի նման, թող գա մ ի քիչ ղժժանք վրեն:
Հեռախոսս անջատեցի։ Դա շատ վիրա վորա կան էր: Հագա նոր զգեստս, շպարվեց, բարձրակրունկներս, դիմահարդարվեցի և գնա ցի հանդիպման: «Աղջիկները», իհարկե, տեղից վեր թռան, սկսեցին գրկել ու հաճոյախոսություններ թափել ինձ վրա։ Ես նայեցի նր անց ու ժպտացի։ Ասեցին, որ շորս շատա սազում, ես էլ ասեցի, որ հոգնել եմ էն անդուր շորից, ու ավելացրի. պատկերացնում եմ ինչ որ թափթփուկներ ինչքան են վրաս ղժժացել: Նրանք նայեցին իրար, հասկացան, որ ամեն ինչ լսել եմ:
-Ես շնորրհակալ եմ այսքան տարիներ իմ ընկերները լինելու համար։ Բայց այսօրվանից մոռացեք իմ հեռախոսահամարը, — ասեցի ես ու դուրս եկա սրճարանից: