Ես ողջ օրը աշխատում էի ու գումար խնայում,իսկ ամուսինս արհամարական էր ինձ վերաբերվում ,դա տևեց այնքան ժամանակ մինչև ես շատ պատահական լսեցի նրա խոսակցությունը․

Վարդիթերը մի կողմ էր դնում իր բոլոր խնայողությունները։ Կոպեկները քիչ էին, քանի որ վարկի և կոմունալ ծառայությունների համար պետք է վճարեր։ Քիչ էր մնում ուտելիքի համար և նա ու ամուսինը ուտում էին միայն մակարոնեղեն։ Նա արդեն հինգ տարի էր, ինչ նույն վերարկուն էր կրում, նույնիսկ աշխատավայրում ամաչում էր գործընկերների առաջ։ Ամուսինն ուզում էր համեղ բաներ ուտել և ստիպում էր Վարդիթերին գնել լավ մթերքներ: Նա ստիպված պետք է վերցներ այն գումարը, որը նա խնայել էր վերարկուի համար։ Բայց համեղ ընթրիքից հետո ամուսինն արհամարհանքով անցա վ խոհանոցի կողքով և շրխկացրեց սենյակի դուռը։ Հետո հեռախոսազրույցից նա հասկաց ավ, որ ամուսինն սկսել է ուտել մոր մոտ։ Նրանց տանը միշտ վե ճեր էին լինում: Վարդիթերի տնօրենը սկսեց նկատեց, որ նա իր նման չէ և չի կարողանում նորմալ աշխատել. -Վարդիթեր, ինչ է կատարվում: Միգուցե ձեզ արձակուրդ է պետք:

Վարդիթերն սկզբում ուզում էր լռել, բայց արց ունքներն ինքնին հոսեցին և նա պատմեց ամեն ինչ. – Մեր ձեռնարկությունը հանրակացարան ունի, մի քիչ պետք է վճարես։ Մտածիր այս առաջարկի մասին, գուցե ավելի լավ լինի։ Վարդիթերը դուրս եկավ գրասենյակից և որոշեց տուն գնալ։ Նա անցնում էր թանկարժեք ռեստորանի մոտով և պատուհանից տեսավ ամուսնուն՝ գործընկերոջ հետ։ Նա որոշեց գա ղտնի լսել, թե ինչ են խոսում տղամարդիկ. -Կինս արդեն հոգնեցրել է իր մակարոնեղենով, թող ինքն ուտի:Նա չի հասկանում, որ ես սովոր եմ ֆրանսիական ճաշերին։ -Կինդ չգիտի, որ քո աշխատավարձը արդեն երկար ժամանակ է բարձրացրել են։ -Ինչու նա պետք է ընդհանրապես որևէ բան իմանա: Նա իր աղքատությունից այն կողմ ոչինչ չի տեսնում: Թող իր աշխատավարձով իմ վարկը փակի։ -Չես վախենում, որ նա կթողնի քեզ:

-Ում է պետք նրա պես մոխրագույն մուկը: Վարդիթերը չդիմաց ավ և ամուսնուն բացականչեց. – Իսկ ես կգնամ: -Գնա այստեղից, մի ամաչեցրու, – պատասխանեց ամուսինը: Երեկոյան, երբ ամուսինը վերադարձավ տուն, Վարդիթերը չկար։ Նա հավաքել էր իր բոլոր իրերը, բանալիները թողել սեղանին և տեղափոխվել հանրակացարան: Փաստորեն, որ եթե չես վճարում ամուսնուդ վարկը, ուրեմն բավականաչափ գումար է մնում ոչ միայն վերարկուի, այլև երկարաճիտ կոշիկների համար։ Վարդիթերը նորից սկսեց ապրել։ Բայց ամուսինը չէր սպասում, որ այդքան գումար կգնա բնակարանի կոմունալներին ու վարկին։ Այժմ նա միայն երազում է ֆրանսիական ռեստորանի մասին։