Ես ու Հրանտն ամուսնացանք, երբ երկուսս էլ ֆինանսապես կայուն էինք, այնպես որ, երբ մեր երեխաները ծնվեցին, խնդիրներ չկային։ Ավագ դստերս ժամանակ ես ծննդաբերության արձակուրդ եմ վերցրել։ Ես նրա հետ կապված դժվարություններ եմ ունեցել, քանի որ նա ստա մոքսի հետ կապված խն դիրներ ուներ։ Ես ընդհանրապես չէի քնում, ժամանակ չունեի ոչինչ եփելու կամ մաքրելու։ Սկեսուրս մոտակայքում էր ապրում, ուստի ես նրանից օգնություն խնդրեցի, որպեսզի նա մի քիչ մնա աղջկաս հետ, իսկ ես գոնե ճաշ պատրաստեմ կամ մաքրեմ. -Քո երեխաները քո խնդիրն են: Դայակ վարձիր,- նա ասաց ինձ:
Ես ուրախ եմ, որ մայրս իմ կողքին էր:Նա ամեն օր գալիս էր մեկ այլ տարածքից՝ ինձ օգնելու : Երբ աղջիկս երկու տարեկան էր, ամեն ինչ լավ էր։ Ես գնացի աշխատանքի, բայց շուտով ստիպված էի նորից գնալ ծննդաբերության արձակուրդի, քանի որ տղա ունեցա։ Մայրս կրկին սկսեց օգնել ինձ։ Երեխաներս սիրում էին իրենց մորական տատիկին, բայց սկեսուրիս գործնականում չէին ճանաչում։ Երբ երեխաները դպրոց էին գնում, մայրս նրանց վերցնում էր դպրոցից, նրանց հետ դասեր անում, հետո համեղ ընթրիքով սպասում մեզ աշխատանքից։
Ոչինչ չէր կանխատեսում անախորժություն, բայց սկեսուրս պարի ժամանակ ընկավ ու կոտրեց ոտքը։ Ես գնում էի նրա մոտ հի վանդանոց, սնունդ տանում, բայց ոչ ավելին։ Դուրս գրվելուց հետո ամուսինս նրան տարավ իր տուն, նա զարմացա վ, քանի որ կարծում էր, որ ես կնայեմ իրեն։ Նա ամուսնուս հարցրել էր, թե ինչու չեմ եկել իսկ ամուսինս պատասխանել էր. – Վաղը բո ւժքույրը կգա։ Կինս պարտավոր չէ քեզ խնամել։ Դու նրան օտարի պես էիր վերաբերվում, ուստի նա քեզ հետ նույն կերպ է վերաբերվում: Այսօր ես կմնամ քեզ հետ, իսկ հետո կգամ աշխատանքից հետո։ Սկեսուրս նման վերաբերմունք չէր սպասում: Այս դեպքից հետո նա դադարեց ինձ հետ խոսել։ Թոռների հետ կապը պահպանում է միայն ամուսնուս միջոցով։