Ես գրավիչ շիկահեր եմ՝ երրորդ չափսի կր ծքերով։ Աշխատում եմ որպես քարտուղարուհի լուրջ ընկերությունում։ Ի տարբերություն շիկահերների մասին տարածված առասպելի՝ ես հի մար չեմ և չեմ քնում իմ ղեկավարի հետ։ Հատկապես, որ մենք հիմա դրա մասին չենք խոսում: Ես միշտ հավատացել եմ, որ կուր ծքը կնոջ գլխավոր զե նքն է, և վերջերս կարողացա համոզել նաև մեր համակարգի ադմինիստրատորին այս հարցում։Համակարգիչս սկսեց խափանվել, և ես նրան օգնության կանչեցի։ Իսկ մեր ադմինիստրատորը, որ ամաչկոտ երիտասարդ տղա է, ինձ տեսնելիս անմիջապես կարմրում է: Դե ես նրան համառոտ բացատրեցի խն դրի էությունը ու գնացի սուրճ խմելու, որպեսզի տղային չամաչացնեմ։
15 րոպեից վերադառնում եմ, նայում եմ, նստած է, սիրելիս, համակարգչիս մոտ, ինչ-որ տառեր ու թվեր են էկրանին։ Նա տխուր հառաչում է և ասում.— Ես գտա խնդիրը, բայց կան ֆայլեր, որոնք չեն ուզում ջնջել: Հիմա ինտերնետում կնայեմ, միգուցե հարցի լուծումը գտնեմ, բայց առայժմ ոչ մի բանի ձեռք մի տվեք։Այս խոսքերով նա նստում է մոտակա համակարգչի վրա և սկսում ուժեղ հարվածել ստեղներին։ Նստեցի աշխատասեղանիս մոտ, հանկարծ աթոռս ճոճվեց և ես կր ծքով հարվածեցի ստեղնաշարին:
Եվ այդ պահին իմ համակարգչիս էկրանը կենդանացավ, դրա վրայով որոշ թվեր վազեցին: Շփոթված նայում եմ էկրանին: Տղան մոտեցավ ու ապ շած հարցրեց.– Ինչպե՞ս կարողացաք: Կոճակների ի՞նչ համակցություն եք սեղմել այս ֆայլերը ջնջելու համար:Հասկացա, որ ամեն ինչ կարգին է, նայեցի տղային, ստեղնաշարին, հետո կր ծքիս ու ասացի. «Կանացի կո ւրծքը ուժ է, ընկերս»: