Հենց որ տղաս ծնվեց, ես ամբողջովին հրաժարվեցի կարիերայից, հոբբիից և ընկերների հետ շփումից։ Նա իմ ամբողջ աշխարհն է։ Այժմ մեր տան ամենակարևոր և միակ վաստակողը ամուսինն է, իսկ իմ պարտականությունները մեր փոքրիկի խնամքն ու զարգացումն են։ Ամուսինն ունի համեմատաբար համեստ աշխատավարձ, բայց քանի որ մենք սովորել ենք խնայողություններին, երեք հոգիս բավարար գումար ունենք։
Այն ժամանակահատվածում, երբ ես ծննդաբերության արձակուրդում եմ, ես սովորել եմ նվիրվել իմ տղամարդկանց և այժմ այլևս չեմ կարող այլ կերպ ապրել։ Ես մեծ հաճույք եմ ստանում այն փաստից, որ աշխատում եմ մեր որդու հետ, ինչպես նաև հանդիպում եմ իմ սիրելի ամուսնուն երեկոյան աշխատանքից՝ տաք ընթրիքով։ Ես միշտ հավատացել եմ, որ ամուսինն է կերակրողը, իսկ կինը ստեղծում է տան հարմարավետությունն ու մեծացնում երեխաներին։ Բայց տղայիս հետ մտերմությունը մեծապես լարում է ամուսնուս ու սկեսուրիս, ուստի ամեն կերպ փորձում են մեզ բաժանել որդուց։
Հիմա ամուսինս ինձնից բողոքեց իր մորը, և նա նույնպես բարկացավ ինձ վրա։ Ուզում են, որ տղայիս մանկապարտեզ ուղարկեմ ու սկսեմ աշխատանք փնտրել։ Սկեսուրս ինձ անընդհատ ասում է, որ երեխայից սիբիր եմ սարքելու, նաև նախատում է, որ տղայի վզին եմ նստել։ Սկեսուրը ցանկանում է թողնել աշխատանքը և տեղ զբաղեցնել իր որդու կյանքում, որն իրավամբ պատկանում է միայն ինձ.