Աշխարհի երջանիկն եմ ինձ զգում, որովհետև նման երեխա եմ մեծացրել, դաստիարակել։ Բախտ է պետք լավ ծնող լինելուց հետո արժանի պատասխան ստանալու համար, և շատ ուրախ եմ, որ ես այդ երջանիկների թվում եմ։ Աղջիկս ուսանում է Բրյուսելում, ու ամեն անգամ զանգահարում է՝ իմանալու համար, թե ինչպես եմ, ինչի կարիք ունեմ։
Այս տարի ասաց, որ մինչև ամառ չի կարողանա գալ, քանի որ քննություններ ու գործեր ունի, և միայն ամռանը կհանդիպենք։ Շատ ծանր էր ինձ համար այս լսելը, քանի որ մինչ այդ էլ՝ անցած տարի, երբ մի քանի օրով երեխաս կարողացել էր գալ, ես երկրում չի եղել՝ Ռուսաստանում էի՝ արտագնա աշխատանքի։
Էս տարի տանն էի նշելու ծնունդս՝ մենակ կնոջս հետ, քանի որ միակ աղջիկս Հայաստանում չէր։ Մենակ ու տխուր նստած էի, մեկ էլ դուռը ծեծեցին։ Չէինք բացում, ո՞վ պիտի գար, բայց մեկ էլ դռան հետևից հնչեց ծանոթ ձայնը՝ պա՞պ։Վայ, ոնց ուրախացա, էս իմ կյաքնի ամենալավ ծնունդն էր։ Երջանիկ եմ, Աստված ջան։