Ես աշխատում եմ շտապօգ նության բու ժքույր : Օրական տարբեր մարդկանց հետ ենք շփվում : Օրական մի քանի կանչ ա լինում : Կլինի արդեն 10 տարի, որ աշխատում եմ ու էդ ընթացքում շատ դեպքեր են եղել : Բայց էս մեկը չեմ կարողանում մոռանամ : Մի հասցեից կանչ ստացանք : Գնացինք : Դուռը բացեց մի հղ ի : Զննության արդյունքում պարզվեց, որ նա շուտով կծն նդաբերի : Նա խնդրեց մի քանի րոպե սպասել, մինչև կհավաքի իրերը : Ու մտավ հարևան սենյակը :
Մի րոպե անց սենյակից դուրս եկավ, առանց փորի, երեխան գիրկը, մտավ խոհանոց ու սկսեց կերակրել : Ինձ թվաց աչքիս ա էրևում : Զարմանքից բերանս բաց էր մնացել : Բժ իշկը շշմած նայում էր : Նույն կինն էր, նույն աչքերը, նույն մազերը… Հետո նա կանգնեց ու գնաց սենյակ : Նայում էի բժ շկի դեմքին, ուզում էի հասկանամ, ինքը ինչ ա մտածում : Ու հենց էդ պահին սենյակից դուրս եկավ հ ղին, էլի մեծ փորով ու առանց էրեխու ու պայուսակը ձեռքին : Մեր հետ սենց բան չէր էղել : Հանկարծ հղ ին սկսեց ժպտալ, ու պատմեց, որ իրանք երկվորյակ քույրեր են : Քույրը մի շաբաթ առաջ ա ծննդաբերել :