Թամարա Մելքոնյանը գրում է. Ինձ պատմել է Պրագայում աշխատող նեյրոխիրուրգ Արեգը…Ազնավուրը եկել է Պրագա, համերգից հետո վատացել է, տեղափոխել են հի վանդանոց ,
հանկարծ Շառլը դիմել է բու ժքրոջը՝ էս հիվանդանոցում հայ բժ իշկ կա՞, եթե կա խնդրում եմ կանչեք.. Արեգն ասում է երբ իմացա, վազելով իջա Ազնավուրի մոտ,
«Ինձ պատմել է Պրագայում աշխատող նեյրո խի րուրգ Արեգը… Ազնավուրը եկել է Պրագա, համերգից հետո վատացել է, տեղափոխել են հի վանդանոց , հանկարծ Շառլը դիմել է բուժքրոջը՝ էս հի վանդանոցում հայ բ ժիշկ կա՞, եթե կա խնդրում եմ կանչեք: Արեգն ասում է երբ իմացա, վազելով իջա Ազնավուրի մոտ, նայեց աչքերիս ու ասեց՝ հայ ես, ես հասկացա աչքերիցդ, հետո փաթաթվել է , կարծես հարազատին գտած լինի ու փոքր երեխայի նման երկար լացել է… Լույս հոգուդ Մեծություն, իսկ Մեծությունները չեն մա հանում…»
