Դա շատ վաղուց էր՝ 20 տարի առաջ։ Ես ավտոբուսում էի։ Մարդիկ շատ էին, բոլոր տեղերը զբաղված էին։ Ես կանգնեցի, բռնվելով բազրիքից, որպեսզի չընկնեմ, ավտոբուսը բավականին դողում էր… Հայացքս պատահաբար ընկավ պատուհանի մոտ նստած տարեց կնոջ վրա, և ես ապշեցի… Նա աներևակայելի գեղեցիկ էր։ Ես չէի կարողանում աչքս կտրել նրանից։ Նրա մոխրագույն մազերը կոկիկ հարդարված, համեստ բամբակյա զգեստ՝ մուգ պոլկա կետերով, սև հարթ կոշիկներ, պարզ, բայց շատ հարմարավետ: Նա նայեց պատուհանից դուրս՝ ինչ-որ բանի մասին մտածելով։ Նրա դեմքի արտահայտությունն այնպիսին էր, ասես հրեշտակներն իջել են նրա մոտ երկնքից… Ես երբեք նման դեմքեր չէի տեսել, նույնիսկ սրբապատկերների վրա:
Թեթև, հազիվ նկատելի ժպիտը լուսավորեց նրա դեմքը։ Նրա մեջ ինչ-որ անհավատալի կենդանի բան կար, կարծես նրա բոլոր մտքերը արտացոլված էին նրա դեմքին: Թե ինչի մասին էր նա մտածում, հայտնի չէ, բայց, ակնհայտորեն, ինչ-որ լավ բանի մասին … Ձեռքերում նա մի հսկայական զամբյուղ էր պահում : — Ավվակումովո: — Վարորդը կանգառ հայտարարեց, իսկ տատիկը կամաց վեր կացավ ու գնաց դեպի ելքը։ Թվում էր, թե մարդկանց ամբոխը նրան ընդհանրապես չէր անհանգստացնում, կարծես բոլորը զիջում էին նրան։ Եվ նույնիսկ մեծ զամբյուղը ոչ մեկին չի վնասել։
Նա քայլեց դեպի դուռը և իջավ հաջորդ կանգառում: Ես նայեցի նրան: Նրա քայլվածքը հարթ էր և անշտապ։ Նա կարծես ապրում էր այլ աշխարհում՝ ներդաշնակ ու բարի։ Անգամ հոգումս ցավում էր, ասես տեսել եմ ինչ-որ անորսալի ու գեղեցիկ բան, որն այժմ խուսափում է ինձնից այս պահին… Ինձնից բացի ոչ ոք ուշադրություն չդարձրեց նրան։ Ոչ ոք չնկատեց նրա գեղեցկությունը, քանի որ մարդիկ սովոր են, որ միայն երիտասարդներն են գեղեցիկ։ Ենթադրվում է, որ ծերությունը տգեղ է, և մարդիկ վախենում են ծերանալ:
Բայց այս ծեր կնոջը հանդիպելուց հետո ես գիտեմ, որ գեղեցկությունը ներսում է: Տգեղ մտքեր ունեցողները դառնում են տգ եղ: Մարդկանց փչա ցնում են ոչ թե կնճիռները կամ ալեհեր մազերը, այլ զայ րույթի, նա խանձի, ագահության և այլ արատների ԴԻՐՔԵՐԸ, որոնք տարիների ընթացքում ավելի ու ավելի են դրոշմվում դեմքի վրա։Պետք է հոգ տանել ոչ թե կնճիռները հարթելու, այլ ՀՈԳԻՆ բարելավելու մասին։ Եվ հետո ցանկացած տարիքում դուք ԳԵՂԵՑԻԿ կլինեք։ Ես կուզենայի իմ ծերության ժամանակ նմանվել այն գեղեցիկ պառավին, որին մի անգամ պատահաբար հանդիպել եմ։ Չգիտեմ՝ կարո՞ղ եմ դա անել, բայց կփորձեմ…