Ամուսնությունիցս մի քանի շաբաթ առաջ ես զգում էի, որ ապագա ամուսնուս ընտանիքում ինչ-որ բան այն չէր։ Լա րվածություն կար, բայց չէին ասում ինչ խնդիր է։ Ես էլ մտածում էի քիթս չմտցնեմ էնպիսի հարցերի մեջ, որոնք ինձ չեն հետաքրքրում։ Եկավ մեր հարսանիքի օրը, առավոտյան ամուսինս զանգեց, ասեց մաման վա տա զգում իրեն, չի կարողանա գալ մեր
հարսանիքին, բայց դու քո տրամադրությունը չգցես։ Դե ոնց կարող էի էտքանից հետո լավ տրամադրությամբ պատրաստվել հարսանիքիս։ Հարսանիքի հաջորդ օրն եմ իմանում, որ սկեսուրիս մոտ չբո ւժվող հի վանդություն էին հայտնաբերել, բայց վաղ փուլում էր գտնվում, դրսում հաստատ կարող էին նրա կյանքը փրկել։ Ինչ ոսկեղեն ու փող, որ նվեր էի ստացել
ու բավականին լավ նվերներ էին դրանք, ամբողջը մի օրում վաճառել եմ, որ սկեուրիս տանենք դուրս։ Հիմա բուժվել ա, հետա եկել Հայաստան ամեն օր օրհնումա ինձ, որ նման քայլի գնացի։ Մի քնաի օր առաջ էլ իմացել եմ, որ զույգեր եմ ունենալու, ասեք խնդրում եմ, դրանից լավ բախտի էլ ոնց կարող էի արժանանալ, իմ լավությունը վերադարձավ ինձ։