Մի ամսից աղջկաս հարսանիքնա, վեց ամիսա պատրաստվում ենք, ուզում ենք տեղը տեղին լինի, ամեն ինչ ճոխ առնում ենք, պատրաստվում ենք: Մտածում էի, որ աղջիկս մեզանից շնորհակալ կլինի, բայց պարզվումա, որ սխալվում եմ: Երկու օր առաջ աղջիկս եկավ, նստեց ու ասեց, որ ուզում ա հարսանիքին իրան մեքենա նվիրենք, ասեց, որ ինը արդեն ընտրելա, մնում ա մենք փողը տանք: Ես ու մարդս սառած նայեցինք իրար երես: Ես ասեցի, որ մենք էդան փող չունենք, անամոթաբար ասեց, որ պարտքով վերցրեք, հետո կփակեք:
Ես չէի սպասում նման լկ տիություն իմ աղջկանից: Ինքը շատ լավ գիտի, որ մենք իրա համար ոչ մի բան չենք խնայել, բայց ներկա պահին էդ հնարավորությունը չունենք: Մարդս ջղա յնացավ, սկսեց գո ռ գո ռալ: Աղջիկս ասեց. Եթե մեքենա չնվիրեք, հարսանիքիս կարաք չգաք:
Չեմ հասկանում ինչ ա կատարվում աղջկաս հետ, ինքը երբեք էդպիսին չի եղել: Երբեք մեզանից ոչինչ չի պահանջել: Բայց հիմա ես հիաս թափված եմ: Մարդուս առաջարկեցի. Միգուցե իսկապես պարտքով գուար վերցնենք ու նվիրենք մեքենա: Մարդս կտրականապես դեմ ա, ասեց, որ հարսանիքին չի մասնակցի ու թույլ չի տա, որ ես էլ մասնակցեմ: