Մենք երբեք միասին չենք լինի,- Լուսոյի ձայնը դողաց, մեծ կանաչ աչքերում արցո ւնքներ կային: Անդոն գրկեց նրան ու պինդ սեղմեց կր ծքին.- Մենք ծնված ենք իրար համար, բաց չենք կարա միասին լինենք: Ես միշտ զգացել եմ, որ մեզ միշտ միավորելա ընտանեկան սիրուց ավելի ուժեղ զգացում։ Որոշեցին խոսել ծնողների հետ:
Լուսոն նայեց իր սիրելիին, և նրա սրտում արթնացավ այն համոզմունքը, որ նա կլուծի ծագած բոլոր խն դիրները: Եվ այսպես նրանք հավաքվեցին ծնողներին պատմելու իրենց զգացմունքների մասին։ Սպասում էին նրանց ամենավատ արձագանքին: Ի զարմանս նրանց, ոչ հայրը, ոչ մայրը ո ղբերգություն չսարքեցին, շատ հանգիստ ընդունեցին նրանց սերը:
Լուսոն ու Անդոն զարմացել էին: Պարզվեց, որ Լուսոն նրան հարազատ աղջիկը չէր: Մայրը շոյեց դստեր գլուխն ու ասեց. «Ի՞նչ կարող է լինել ավելի լավ, քան իմ կողմից մեծացրած հարսը»: Հայրը որոշեց, որ երիտասարդները կտեղափոխվեն իրենց ամառանոցը և այնտեղ կհիմնեն իրենց ընտանեկան բույնը։