Իմ կյանքն այնպես չի ստացվել, ինչպես պատկերացնում էի համալսարանում սովորելիս: Մինչև 36 տարեկան ապրել եմ մորս հետ։ Նա աշխատել է, վաստակել շատ ավելի, քան մեր երկրի միջին քաղաքացին։ մայրս աշխատավարձի կեսից շատը տալիս էր բենզինի, ուտելիքի ու կենցաղային տարբեր տեսակի մանրուքների համար,իսկ մնացածը պահում էր մնացածը բենզինի ու անձնական ծախսերի համար։ 36 տարեկանում ես հանդիպեցի Մարինեյին։ Մենք անմիջապես հավանեցինք միմյանց և նույնիսկ այն, որ նա արդեն դուստր ուներ իր առաջին ամուսնությունից, ինձ չխանգարեց նրա հետ ամոսւնանալ:Սկզբում ամեն ինչ լավ էր։ Մենք համեստորեն ստորագրեցինք ՔԿԱԳ-ում, հրավիրեցինք մեր ընկերներին և հարազատներին, նստեցինք մեր սիրելի ռեստորանում և ես տեղափոխվեցի կնոջս մոտ:
Նա դստեր հետ ապրում էր երեք սենյականոց բնակարանում, վաստակում էր ինձանից 25%-ով ավելի, բայց կենցաղային բոլոր ծախսերը և ոչ միայն ինձ վրա էին, քանի որ կինս համոզված էր, որ ամուսինը պարտավոր է ամբողջությամբ հոգալ ամբողջ ընտանիքի հոգսերը։ Այդ ժամանակ ես արդեն սկսեցի նկատել, որ իմ աշխատավարձը չափազանց քիչ է ամեն ինչի համար, քանի որ իմ գումարը վերջանում է շատ ավելի շուտ, քան ամսվա վերջում: Հետո սկսեցի շատ խնայել, հանկարծ դադարեցի անգամ մայրիկիս յուրաքանչյուր աշխատավարձից գումար տալ, բայց իմ վաստակը դեռ ամեն ինչին չէր հերիքում։ Մի օր գնացի մայրիկիս մոտ և տեսա, որ նրա սառնարանը դատարկ է։
Խեղճ մայրս թոշակից հազիվ վճարում էր կոմունալները, մթերքի փող չէր մնում։ Հետո ես սկսեցի մայրիկիս յուրաքանչյուր աշխատավարձից գումար տալ, բայց հետո կինս սկսեց ինձ ցույց տալ, որ նման տեմպերով մենք չենք կարողանա հանգստանալ ծովում: Հիմա կես դրույքով աշխատանք եմ փնտրում, բայց փնտրելիս ամեն օր լսում եմ կնոջս բողոքները, որ աշխատավարձիս մի մասը մորս չտամ։ Սա ինձ ահավոր դուր չի գալիս և չեմ պատրաստվում մորս կնոջս քմահաճույքների համար սոված թողնել։