Ես ամուսնացել եմ 26 տարեկանում և ոչ մի րոպե ծնողներիս նե ղություն չեմ տվել: Ծնողներիս տանը հայտնվում էի միայն բարևելու,տոները շնորհավորելու համար։ Մինչ ամուսնությունս երեքով ապրում էինք մորս ու եղբորս հետ, հերս գնացել էր ուրիշ կնոջ մոտ: Բայց եղբորս հետ դժ վար չէր, լավ էինք իրար հետ։ Ախպորս հետ խնդի րներ չեն եղել, բայց մայրս ինձ խե լագա րության է հասցրել։
Նա ամբողջ ուշադրությունը կենտրոնացրել էր անձնական կյանքի որոնման վրա: Մորս ընտրությունը կանգ առավ մի պարկեշտ արտաքինով անձնավորության վրա։ Նա լավ տեսք ուներ, ես վերջապես ավելի հանգիստ շունչ քաշեցի, մտածեցի, որ միգուցե մայրիկը գտավ այն, ինչ իրեն պետք է: Նրանց հարաբերությունները բավականին ջերմ էին, փոխադարձ հարգանքը տեսանելի էր։
Այդ տղամարդը ախպորս լավ էր վերաբերվում: Ու մի օր:մայրս բոլորին տեղեկացրեց հղ իու թյան մասին։ Ես ամոթից չգիտեմ ինչ անել: Ամաչում եմ կիսուրիցս ու կեսրարիցս: Ի՞նչ կասեն մարդիկ: Ես դեռ ոչ մեկին էդ տարիքում հ ղի չեմ տեսել: Ամաչում եմ տնից դուրս գամ, որ ինձ մորիցս չհարցնեն։