Սկեսուրս դեմ չէր, որ մենք նրա հետ ապրենք։ Բնակարան վարձելու հնարավորություն չենք ունեցել։ Խոսքս հիփոթեքային վարկերի մասին է: Չեմ կարող ասել, որ ինձ դուր էր գալիս սկեսուրիս հետ միասին ապրելը, քանի որ նա սա րսափելի բնավորություն ունի, բայց այլ ելք չկար։ Այդ ժամանակ երրորդ անգամ հ ղիացա։ Մենք երեխա էինք ուզում, բայց ոչ մեկին չէինք ասում այդ մասին։ Բոլոր հարազատներին բարի լուրը հայտնելու համար մենք բոլորին հավաքեցինք ընթրիքի ժամանակ։ Ծնողներս երջանկությունից ար տասվեցին, իսկ սկեսուրս ասաց. – Քեզ չի խա նգարում, որ դու ինձ հետ ես ապրում: Ես եմ ձեր երեխաներին պահում, չեմ կարողանում հանգիստ լինել:
Ես պետք է մաքրեմ բոլորի հետևից և պատրաստեմ արդյունաբերական մասշտաբով: Ես զր կված եմ տարրական հարմարություններից, քանի որ դուք սեփական բնակարան չունեք։ Հուսով եմ հասկանում ես, որ երեք երեխաների հետ չես ապրելու ինձ հետ։ Ես շ ոկի մեջ էի: Երբեք չէի մտածի, որ նրա շուրթերից նման բան կլսեմ։ Ընդհակառակը, նա միշտ ասում էր, որ սիրում է ժամանակ անցկացնել թոռների հետ և հոգ տանել մեր մասին։ Մինչ ես ապա քինվում էի, սկեսուրս ավելացրեց.
– Դո՛ւրս արի իմ բնակարանից ու թեկուզ տաս երեխա ունեցիր: Ինչպես կարելի է դա ասել հղի կնոջը, հարազատ թոռների մորը: Ես լա ց եղա ու վերադարձա իմ սենյակ։ Երբ այս մասին պատմեցի ամուսնուս, նա ասաց, որ ինքը կլուծի այս հարցը և անմիջապես սկսեց վարձով բնակարան փնտրել։ Մեկ շաբաթ անց մենք սկսեցինք առանձին ապրել, բայց վի րավորանք մինչ այսօր դեռ իմ սր տում կա։