Երբ երեխան ծնվեց, նրա ամբողջ կյանքը լցվեց սիրով: Մայր ու որդի օր ու գիշեր միասին էին անցկացնում ՝ միմյանց ուրախացնելով: Սակայն այս ամենը երկար չտևեց: Երեք ամիս անց տղայի մաշկի վրա մի բիծ հայտնվեց, որը նրանց ուրախ հեքիաթը վերածեց լիակատար մ ղձ ավանջի: Այն ամեն օր ավելի ու ավելի էր մեծանում: Բժիշկները որոշեցին, որ տղան էկ զե մայի ծան ր ձեւ ունի: Նրանք երեխային նշանակեցին տեղական ստ երոի դային քսուքներ: Անցավ որոշ ժամանակ, և մաշկի վրա եղած ցանն իրեն ավելի ուժեղ դրսևորեց, քան նախկինում էր: Մայրիկը դիմում էր ավելի ո ւժեղ դե ղերի, բայց պատմությունը կրկնվում էր կրկին ու կրկին. Նրա որդին միայն վա տացավ այդ դ եղերից: «Բժիշկները կարծում էին, որ դա պարզապես է կ զեմա է, — ասաց Ստեֆանիան, — բոլորը նույն բանն ասացին: Բժիշկներից մեկը նույնիսկ ասաց, որ ես թո ւնավորում եմ որդուս իմ կաթով, ուստի պետք է անհապաղ դադարեցնեմ նրան կերակրելը »: Անցավ հինգ ամիս, և Եսայի նո պան սկսեց. Մա շկը սկսեց խո րքից պո կվել: Շտապ օգնությունը տղային տեղափոխել է հիվ անդանոց, որտեղ նա բուժվել է ու ժեղ ստ երոի դնե րով: Քսուքները
արդյունք տվեցին, բայց երկու օր անց հար ձակումը նոր թափով վերադարձավ: Վա րակից խուսափելու համար Ստեֆանիան իր երեխային պարբերաբար փաթաթում էր բժշկական վի րակապերով: Եսայիան միայն ջրի մեջ ավելի լավացավ: Մայրը երեխայի հետ օրեր էր անցկացնում լոգարանում, մինչ նա պառկում էր լվացարանում: «Ամեն անգամ, երբ իրար շոշափում էինք, նրա մա շկը բացվում էր: Ես չէի կարող նրա այտը դնել իմ այտին: Ես չէի կարող նույնիսկ գրկել նրան առանց այս բոլոր վի րակապերի, — ասաց Ստեֆանին, -ամբողջ ժամանակ ցա վում էր, նա ճ չում էր: Ես անընդհատ լ աց էի լինում »: «Նա կարծես թե մաշկ չուներ: Ցա վն ամբողջ ընթացքում անտանելի էր: Մի անգամ, ամբողջովին հուսահատված, աղոթեցի Տիրոջը, որ նա այլ կյանք պարգևի իմ որդուն »: Բժիշկներն
ուղղակիորեն ասացին, որ այլ բան չի կարող օգնել: Քիչ անց նա այցելում է համացանցային ֆորում: «Նրանք քննարկում էին ստ երոի դները: Նրանց կողմնակի ազդեցությունները կարող են ավելի վա տացնել ցա նը, եթե դադարեցնեք դրանք ընդունել »: Ստեֆանին հրաժարվում է որդու ստ երո իդային բուժումից և որոշում է կայացնել սեփական լոսյոններն ու քսուքները: Կիտրոնի խոտի և ցինկի համադրությունը լավագույնս աշխատեց: Շուտով Եսայիայի մարմնի վրա սկսվեցին բծեր `առանց բո րբոք ման: Ստ երո իդային քսուքներից հրաժարվելուց տաս ամիս
անց երեխայի մաշկը նորմալացավ: «Մեզ զննել են երեսունհինգ բժիշկներ: Նրանք բոլորը կարծում էին, որ դա էկ զ եմա է: Հիմա ես իսկապես ուզում եմ ցույց տալ նկարներ, որոնցում Եսայիան լիովին առողջ է »: Ամենակարևորը, մի տղա, որին ժամանակին չէին կարող դիպչել, այժմ կարող է զվարճանալ այլ երեխաների հետ: «Մենք կորցրեցինք մի ամբողջ տարի: Մի ամբողջ տարի ես չէի կարող համբուրել նրան, դիպչել նրան: Հիմա մենք անընդհատ գրկում ենք նրան ամբողջ ընտանիքով: Նրան դա շատ է դուր գալիս »: Ստեֆանիան կիսվեց իր փորձով ՝ ուրիշներին օգնելու համար: Նա, ինչպես ոչ ոք, հասկանում է մի կնոջ ցավը, որի երեխան ստիպված է անընդհատ տառապել: Կիսվեք այս պատմությամբ և միգուցե կարողանաք փրկել մեկ այլ հուսահատ մոր և նրա հիվանդ երեխային:նյութը հրապարակման պատրաստեց news47times.com