Էս հիմիկվա հարսները լրիվ իրանց կորցրել են։ Սաղ օրը էդ ինտերնետների մեջ են, մոռանում են, որ հարս են եկել, ու պարտականություններ ունեն անելու։ Նույնն էլ իմ հարսնա։ Սկզբում խելոք, սուս ու փուս, բայց հենց տուն բերեցինք իրական դեմքը ցույց տվեց…
Ալարումա իրա մարդու շորերը լվանա, արդուկի, ես զարմանում եմ էդի որ երեխա ունեցավ, դրա հալը ինչա լինելու։ Էն օրը ասում եմ՝ Արփի ջան չի կարելի էդքան էդ անտեր հեռախոսների մեջ մտնել, վեր կաց մի քիչ գործ արա։
Ինձ ասումա՝ քեզ խանգառում ե՞մ, ինչ կուզեմ էն էլ կանեմ, մեկա դու տան գործերը արել ես, էլ ինչ հելնեմ տանջվեմ։ Շշմած մնացի դրա պատասխանից, ու հասկացա, որ էդի տղուս գլխին մի օյին խաղալուա։
