Կեսրարս լրիվ դեմքա։ Էն օրը եկելա ասումա՝ մի հատ կնիկ եմ տեսել, սիրտս կպելա, պիտի գնանք բերենք տուն։ Ասում եմ՝ ախր այ պապ ջան, մեծ մարդիկ եք, ամոթա, ուրիշները ինչեր կմտածեն, կխոսան։ Կամ թեկուզ մեր բարեկամները, որ գան մեր տուն, չե՞ն ասի բա էս կինն ովա, ինչի՞ա ձեր հետ ապրում։ Ախր մենք կարանալու ենք էդ բիբիսիների բերանները փակենք։
Ասումա՝ չէ, որ չէ, պիտի իմ կնիկը դառնա։ Հիմա չգիտենք ինչ անենք։ Էս քանի օրա հաց չի ուտում, ինձ ու ամուսնուս կրակնա գցել։ Ախր լավ դա խելքին մոտ բանա՞։ Որ մի նորմալ, խելքը գլխին մարդը տենց բան կանի։ Թե ինչա խփել էս մարդու գլխին չեմ հասկանոպմ, ի՞նչ մեղուա կծել։