Ես Հակոբն եմ 22 տարեկան ապրում եմ Դավթաշենում հին պանելային շենքի 5-րդ հարկում։ Սովորում եմ Պոլիտեխնիկում հեռակա ու զուգահեռ աշխատում եմ լոօգիստիկ կազմակերպությունում։ Հայրս շինարար ա իսկ մայրս դպրոցում ուսուցչուհի ա մեր մոտի դպրոցում։
Դե գործիս բնույթը նենց ա որ երեկոները աշխատում եմ մինչև ու գիշեր իսկ ցերեկները տանը լինում։ Մեր տակի հարկում մի տատի ա ապրում մոտ 60 տարեկան։ Աղջիկները ստեղ չե9ն ապրում կարծեմ Ամերիկայում են։ Ամուսնու նես էլ չեմ տեսել գիտեմ որ երիտասարդ հասակում ա մահացել։
Միշտշատ ջերմ մարդամոտ ու լավ կնոջ տպավորությունա թողել ինձ վրա։ Ռիմա տատիի աղջիկները գիտեմ որ ամեն ամիս գումար են ուղղարկում։ Տատիկն էլ լինելով զինվորական բժիշկ բավական բարձր թոշակա ստանում։Էրեգ դուրս էի գալիս գնաի խանութ։ Հարկում Ռիմա տատիին տեսա խնդրեց օգնեմ դիվանը մի կողմ քաշեմ որ տակը մաքրի։ Առանց մի վարկյան մտածելու միանգամից ասեցի որ կօգնեմ ու գնացի իրա տուն։ Մինչև դիվանին հասնելը 2 լամպ փոխեցի․
Հյուրասենյակի ու իր սենյակի վարագույրները հանեցի ու գնացի բազմոցը քաշեմ։ Քաշեցի տակից կիսամերկ տղաներով ու աղջիկներով միհատ ամսագիր գտա չգիտեի ինչ անեի շոկի մեջ էի։լկ Ռիմա տատին եկավ որ չտեսավ միանգամից սկսեց արդրարանալ վայ ես իմը չի բալես թոռներս որ անցյալ տարի եկել էին իրանք են երեվի պահել ու տենց շարունակ։ Փորձում էի բան չասեի որովհետև շոկի մեջ էի։ Սպասեցի մաքրեց բազմոցը արագ դրեցի տեղը եկա տուն ու սկսեցի ահավոր ուժեղ ծիծաղել։