Այսպիսով, պատկերացրեք՝ բնակարան քաղաքի ծայրամասում գտնվող շենքում: Հայրիկը մինչև ուշ ժամ աշխատավայրում է, մայրիկը ամբողջ օրը ոտքի վրա է՝ կա՛մ խանութ, կա՛մ լվացքատուն, կա՛մ մեկ այլ տեղ: Հաճախ բնակարանում մնում է միայն փոքրիկ վեցամյա աղջիկը։ Այս մասին իմացել են տեղացի մի քանի ա վազակներ, ովքեր որոշել են կողոպտել այդ բնակարանը։ Պարզապես, ինչպես ցույց է տալիս հետագա պատմությունը, հավանական հան ցագործները շատ վատ էին պատրաստված իրենց «գործին»: Օգտագործելով պահը, երբ մայրը հերթական անգամ ինչ-որ տեղ էր գնացել գնումներ կատարելու, գո ղերը ներխուժել են բնակարան։ Կողպեքը բացելուց առաջ որոշել են ստուգելու համար տան դռան զանգը։
Նրանց պատասխանել է փոքրիկ աղջիկը. – Ով է: – Փոստատարն է, իսկ տանը մեծահասակ կա: -Չէ, մարդ չկա։ Միայն ես և Վարդանիկը։ – Մմմ, հասկանում եմ, բայց դու ու Վարդանիկը քանի տարեկան եք։ Ես վեց տարեկան եմ, նա նոր դարձավ երեք տարեկան: Այս իրավիճակից հիացած հա նցագործները սկսել են բացել հին կողպեքը և ներխուժել են բնակարան։ Թե ինչ եղավ հետո, չա րագործները երկար կհիշեն: Միջանցքի մթությայն մեջ նրանցից մեկի վրա թռավ մի հսկայական կենդանի, որը գո ղին տա պալեց հատակին և ատամներով բռնեց նրա պար անոցը՝ սեղմելով այն։
Երկրորդ ավ ազակը սա րսափից քարացավ՝ նայելով կովկասյան հովվաշանը, որն իր հա նցակցին տապալեց հատակին։ Բանն այն է, որ «Վարդանիկ» պարզվեց, որ երեք տարեկան շուն է` կոնկրետ այս ցեղատեսակի ներկայացուցիչ, որի ներկայության մասին հա նցագործները չգիտեին։ Տիրուհուց ստանալով հրամանը՝ շունը պառկեց միջանցքում և հենց որ անծանոթները մտան բնակարան, կատարեց իր պարտքը։ Այս ամենից սար սափաց, նրանք քարացած մնացել են միջանցում ոչ միայն մինչև մոր վերադարձը, այլև մինչև ոստ իկանների գալը։