Հարևանս տղուն 1 տարի առաջա ամուսնացրել, հարսը շատ լավ աղջիկ էր, շատ լավ կարծիք ունեի իրա մասին։ Խելոք, սուս ու փուս, գլուխը կախ։ Բայց էն որ ասում են մարմանդ գետից վախեցի, հիմա սրաննա։Էն օրը գիշերվա 3նա, տանս դուռը մեկը ջարդումա։ Գնացի բացեցի, տեսնեմ էդ աղջիկնա, ահավոր կարճ հագնված, ես կասեի համարյա բան չէր հագել։ Ասում եմ՝ ինչա՞ եղել Քրիստինե ջան, էս ինչա վիճակդ։
Ներս եկավ, ասումա՝ գնացել էի սիրածիս հետ հանդիպման, տնից ուրիշ շորերով էի դուրս եկել, բայց փոխվել եմ, ու շորերս կորցրել եմ, կարա՞մ ձեր շորերից հագնեմ բարձրանամ տուն, հետո կիջացնեմ։Ասեցի՝ ես գործ չունեմ ազիզ ջան, դու գնա քո հարցերը ինքդ լուծի, որտեղ հանվել ես, գնա ընդեղ շորերդ ման արի։ Շշմել մնացել էի, էս աղջկանից սենց բան չէի սպասում։