Երբ հարևաններիս տան կքղքով անցնում եմ տուրուդմփոցի ձեներա գալիս։ Որ նոր էին տեղափոխվել ոչ կնգան էի ճանաչում, ոչ մարդուն։ Հետո կնգան մի քանի ամգամ ներքևի խամութում տեսա, մի երկու բառ խոսացի ու հասկացա, որ նորմալ աղջիկա։ Ջահել, սիրուն, խնամված խելոք աղջիկ էր երևում։ Մի օր էլ, որ տեսավ ծանր֊ծանր տոպրակներով բարձրանում եմ, վազեց ձեռքիցս վերցրեց, օգնեց տուն բարձրացրեց
Կանչեցի կոֆե դրեցի, բայց էնքան չեմքւչում արեց, որ մտածեցի երևի մարդը մի բանով վախացնումա։ Խոսում էինք, հետո քիչ֊քիչ բացվեց, սկսեց լացել ու պատմեց, թե մարդը գլխին ինչ օյիններ դնում։ Ամեն անգամ, որ տունա գնումա կռիվա սարքում, էս խեղճի միսը տալիսա բերանը։ Ասում եմ ինչի չես բաժանվում, ասումա, որ ծնողները գյուղից են, իրան էլ չեն ընդունի, որ հետ գնա։ Նենց մեղկս էկավ, չէի իմանում ինչով օգնեի։ Հետո էլ ասեց, որ մարդը չի էլ թողնում, որ խանքւթ էլ դուրս գա ու, որ իմանա իրանից թաքուն հարևանի տունա եկել, սևը կտա։ Համոզեցի, ասեցի չգնար, մնար մեր տունը։ Բայց վախեցած գնաց, մի քանի օր էլ ոչ շենքում, ոչ էլ խանութում չտեսա։ Մի օր էլ գործիցս գալուց բարձրանում էի տուն ու պադյեզդում տեսա։
Կանչեցի կոֆե դրեցի, բայց էնքան չեմքւչում արեց, որ մտածեցի երևի մարդը մի բանով վախացնումա։ Խոսում էինք, հետո քիչ֊քիչ բացվեց, սկսեց լացել ու պատմեց, թե մարդը գլխին ինչ օյիններ դնում։ Ամեն անգամ, որ տունա գնումա կռիվա սարքում, էս խեղճի միսը տալիսա բերանը։ Ասում եմ ինչի չես բաժանվում, ասումա, որ ծնողները գյուղից են, իրան էլ չեն ընդունի, որ հետ գնա։ Նենց մեղկս էկավ, չէի իմանում ինչով օգնեի։ Հետո էլ ասեց, որ մարդը չի էլ թողնում, որ խանքւթ էլ դուրս գա ու, որ իմանա իրանից թաքուն հարևանի տունա եկել, սևը կտա։ Համոզեցի, ասեցի չգնար, մնար մեր տունը։ Բայց վախեցած գնաց, մի քանի օր էլ ոչ շենքում, ոչ էլ խանութում չտեսա։ Մի օր էլ գործիցս գալուց բարձրանում էի տուն ու պադյեզդում տեսա։