Ես գյուղի հարս եմ։ Գյուղում եմ ծնվել ու մեծացել, հետո էլ հարս եմ գնացել կողքի գյուղ։
Ապրում եմ ամուսուս, կիսուրիս, կեսրարիս ու տալիս հետ։ Ամբողջ կենցաղի հոգսը իմ ուսերին ա, ես եմ կովերին կթում, տան ճաշը սարքում, տան մաքրությունն անում։
Էս գյուղում մի հիմար ադաթ կա, որը վրաս ազդում ա։ Մեր գյուղում սենց ան տեսած չկամ։ Պարզվում ա էստեղ կեսրարի ոտքերը հարսը պետք ա լվա։ Ամեն երեկո ես կեսրարիս ոտքերը լվում մեմ ու չորացնում սրբիչով։
Ախր,էս ինչ հիմար բան ա։ Կեսրարս ոտ ու ձեռք ունի ու առողջ մարդ ա, խի պիտի ես իրա ոտքերը լվամ։ Արդեն կոկորդս ա հասել, նեղվում եմ շատ ու չեմ ուզում էլ սենց բան անեմ։
Խնդրում եմ, մի խորհուրդ տվեք հասկանամ, թե ոնց անեմ, որ էլ իրա ոտքերը չլվամ։