Ես չափահաս որդի ունեի՝ Անտոնը։ Նա ամուսնացած չէր: Որդիս միշտ հավատում էր, որ պետք է մեկընդմիշտ ամուսնանալ: Մի օր որդիս զանգեց և ասաց, որ ընկերոջ հետ միասին գնում են ծովում հանգստանալու, իսկ ժամանելուն պես նա խոստացավ մեզ տոմսեր գնել, որ մենք գնանք հանգստանալու: Մեր որդին երբեք չի մոռացել մեր մասին: Անցավ 10 օր, Անտոնը զանգեց, ասաց, որ ծանոթացել է մի աղջկա հետ, նա ման կատնից է, կրթություն չունի, պաղպաղակ է վաճառում։Անտոնը հու զված պատմում էր, թե որքան բարի, գեղեցիկ և ընդհանրապես լավագույնն է նա։ Մտածեցինք՝ լավ, արի, կխոսենք։ Ամուսինս հանգիստ ընդունեց այս լուրը։ Իմ տղայի բախտը չբերեց:
Ինքնաթիռը, որով նա թռչում էր, վթարի ենթարկվեց: Իմ ու ամուսնուս աշխարհը մի օրում սև դարձավ: Մենք շատ միայնակ էինք՝ առավոտը արթնանում էինք, ուտում, գնում աշխատանքի, գալիս, ընթրում, հեռուստացույց դիտում և քնում, այս ամենն անում էինք լուռ։ Անցան տարիներ: Մի օր դռան զանգը հնչեց: Բացեցի ու շշմեցի՝ շեմքին կանգնած էր մի երիտասարդ, ինչպես մեր Անտոնը 20 տարեկանում, իսկ կողքին՝ երիտասարդ, գեղեցիկ կին։ Ես սկսեցի բ ղավել, լա ց լինել, ամուսինս եկավ և երբ նա տեսավ երիտասարդին, ց նցվեց։
Նա ներկայացավ որպես Անտոն, ներկայացրեց իր հետի երիտասարդ կնոջը, ասաց, որ սա իր մայրն է, անունը Ելենա է։ Ես նրանց հրավիրեցի բնակարան, դրեցի թեյնիկը, և երբ նստեցինք թեյ խմելու, Ելենան ասաց, որ Անտոնի հետ ծանոթացել է ծովում, նա պաղպաղակ է վաճառել, նա նույն Ելենան է, ում հետ իրենց որդին ցանկանում էր ամուսնանալ։ Սկզբում նա մտածել է, որ Անտոնը լքել է իրեն, իսկ հետո պարզվել է, որ նա չկա։ Այդ օրվանից մեր կյանքը դարձել է գունեղ, աշխույժ, ուրախ հարսս բարի, պարկեշտ աղջիկ է ։ Պատրաստվում ենք թոռանս հարսանիքին, բոլորս լավ ենք զգում։ Իհարկե, որդիս բացակայում է, բայց թոռս լրացնում է նրա բացը։