Հիմա բոլորն ինձ ասում են, որ ալիմենտի համար դիմեմ և օգնություն ստանամ աղջկանիցս: Բայց նա իմ արյո ւնն է, ես չեմ կարող դա անել: Ես ինքնուրույն կգոյատևեմ: Չնայած նախկինում դուստրս բոլորովին այլ էր: Մանկուց նրան սովորեցրել եմ կիսվել ամեն ինչով։ Մանկապարտեզում նա անընդհատ շոկոլադներ էր բաժանում ընկերուհիներին, իսկ համալսարանն ավարտելուց հետո նա փող գցեց իմ հաշվեհամարին, որպեսզի կարողանամ ինձ համար քաղցրավենիք կամ հագուստ գնել: Ես միշտ փորձել եմ աղջկանիցս օգնություն չխնդրել։ Մինչև 55 տարեկանը ուսուցչուհի եմ աշխատել դպրոցում, իսկ մինչև 60 տարեկանը մեկ այլ դպրոցի հատակն էի լվանում, որպեսզի ապրուստի միջոց ունենամ։ Այդ ժամանակ ես կարող էի ինձ ապահովել, գնել մի համեղ բան և այն դե ղամիջոցը, որը բժ իշկն ինձ նշանակել էր։ Իսկ երբ արդեն թոշակի եմ անցել, ինձ չի հերիքում։
Իմ թոշակը քիչ է։ Ինչ կարելի է գնել այս միջոցներով։ Ես ուտում եմ շիլա, հաց, երբեմն էլ ինձ համար ապուր եմ պատրաստում։ Ես ստում եմ աղջկաս, որ գրեթե ամեն օր հավ եմ ուտում և խմում իմ սիրելի հյութը։ Իրականում ես մոռացել էի, թե ինչ համ ունի միսը։ Աղջիկս երկրորդ անգամ ամուսնացա վ։ Հարսանիքից հետո նրանք տեղափոխվել են Երևանում ապրելու։ Նրանք այնտեղ գնել են մեքենա և գեղեցիկ բնակարան։ Ճիշտ է, բնակարանը վերցրել են ապառիկ։ Նաև անցյալ ամառ մեկնել էեն արտերկիր հանգստանալու։ Թեև նա բավականին հաճախ է զանգահարում ինձ, բայց երբեք չի հարցնում, թե արդյոք իր օգնության կարիքն ունեմ: Աղջիկս մոռացել էր ինձ։ Նա չի այցելել ավելի քան մեկ տարի:
Մի օր որոշեցի զանգահարել և նրանից ֆինանսական օգնություն խնդրեցի։ Դուստրս համաձայնեց օգնել: Նա ասաց, որ ինձ փող կտա: Ես այնքան ուրախ էի, ես նախատեսում էի ձմռան համար ինձ համար բանջարեղեն գնել, սառեցնել, և պարզապես նոր հողաթափեր գնել: Հաջորդ օրը տեսա, որ քարտիս փող է եկել։ Ես անմիջապես նայեցի և կար 5000 դրամ: Ես զանգեցի նրան շնորհակալություն հայտնելու և երբ անջատեցի հեռախոսը, զա յրույթից ար տասվեցի: Ես նույնիսկ ուզում էի այս գումարը հետ վերադարձնել, բայց չգիտեի, թե ինչպես: Եվ այդ պահից ես որոշեցի այլևս երբեք ոչինչ չխնդրել նրանից։ Եթե նա ցանկանա, նա ինձ կօգնի: