Տատիս իմ կյանում մե դեր ու տեղ ա ունեցել: Իրան մբոլորից ու ամեն ինչից շտ եմ սիրել, հարգել ու աստվածացրել:
Երկար ու ձգվող հիվանդությունից հետո տատիս կյանքից հեռացավ, ինչը մեծ հարված էր իմ համար ու եկար ժամանակ պահանջվեց, մինչև կամաց-կամաց ուշքի գամ:
Էս ամեն ինչից հետո մի քանի օր առաջ նենց բան եմ պարզել ու իմացել, որ ուղղակի չեմ կարում ուշքի գամ: Պարզվում ա՝ տատիս ինձ որդեգրել ա ու այ տենց հենց փոքրուց մեծացրել ու պահել ա, ինձ էլ խաբել էր, թե ծնողներս վթարից են մահացել:
Իհարկե ես շատ շնորհակել եմ իրան ամեն ինչի համար, բայց ո՞նց կարար ինձ տենց խաբեր, մեկ ա ուղեղումս ոչ մի ձև չի տեղավորվում: Փաստորեն ես մանկատան էրեխա եմ էղել ու դրա մասին նոր եմ իմանում: