Մենք Ամերիկայում ենք ապրում ու հրավիրված էինք մեր բարեկամներից մեկի հարսանիքին։ Մենք աղջկա կողմից էինք, հարսը հայ էր, իսկ այ փեսան ամերիկացի էր, ում հյուրերի շարքում կային օտարերկրացիներ։ Նրանց շարքում նաև մի թուրք տղա կար, ով հարսանիքի ողջ ընթացքում հայացքն ինձանից չէ՝՝ր հեռացնում։ Ես զգում էի, որ նա շատ ուշադիր է իմ նկատմամբ և փորձում է գրավել իմ ուշադրությունը։
Բայց նա ինձ համար 0 նշանակություն ուներ, քանզի գիտեի, որ նա թուրք էր, իսկ ինձ համար անընդունելի էր թուրքի կողմից ցանկացած վերաբերմունք։
Ռեստորանում, երբ կենացներն արդեն թեժացել էին այդ թուրք տղան միկրոֆոնը խնդրեց երաժիշտենրից և սկսկեց երգել։ Նա երգում էր, «Ով սիրուն, սիրուն» երգը թուրեքեն լեզվով ու ամբողջ ընթացքում ինձ էր նայում, ձեռքի շարժումներվ էլ ինձ էր ցույց տալիս։ Երբ երգը վերջացրեց ասաց․ «երգը նվիրվում է կարմիր զգեստով գեղեցկուհուն», դա ես էի։
Ես ահավոր զայրացել էի նրա այդ պահվածքից, իսկ մի փոքր ուշ ես պատվիրեցի, որ երաժիշտները երգեն «Գինի լից» հայրենասիրական երգը և երգելուց հետո երաժիշտներն ասացին, որ երգի պատվերի հեղինակը ես էի։
Թուրքը հասկացավ ամեն բան ու էլ ծպտունը չէր լսվում։