Էրեխուս տարել էի ձմեռային շորեր առնելու, մեկ էլ տենամ մարդս ու մի ջահել աղջիկ իրար ձեռք բռնած տոպրակները ձեռքներին․․․Ուրեմն ժողովուրդ ջան, դուս ա գալիս, որ ես իմ համար ընտանիք եմ պահում, իսկ մարդս ում հետ ուզում սիլի-բիլիյա անում։ Չի էլ ամաչում իրա տարիքից ու երեխեքից։ Ուրեմն երեխուս հետ գանցել էինք առևտուր անելու, դե դու լավ գիտեք դպրոցները բացվում են, պետք ա շոր առնել, գիրք, տետր։
Հիմա առևտուր արել ենք պրծել, մի հատ կաֆե ենք նստել, որ բան ուտենք, առավոտից սոված ենք։Մեկ էլ տենամ մարդս մի հատ աղջկա հետ ման ա գալիս տոպրակները ձեռը։Իրար հետ ուրախ, խնդալով, իրար գրկելով ման էին գալիս։Ոնց որ էտ պահին մի հատ սառը ջուր գլխիս լցնեյին։ Շփոթվել եմ, չգիտեմ ինչ անեմ, հազիվ ինձ զսպեցի, քանի որ երեխեն հետս էր։
Բայց դե սուս ու փուս չէի կարա նստի։ Երեխուն թողեցի էտ կաֆեյի մեջ, ես էլ դուրս եկա ու գնացի հետևներից։Մարդս ինձ տեսավ, իրան կորցրեց, չգիտեր որ մանեկենի հետևը մտներ, ջայլամի նման գլուխը մցրել էր շորերի մեջ։ Բայց դե վերջում, որ տեսավ ուրիշ ճար չկա, սկսեց ներողություն խնդրել ինձնից։
Բայց դե իմ համար էտ ամեն մի բառը զրոյի հավասար են։Կարևորը լավ տեղը դրեցի, որ փոշմանի իրա արածի համար։ Բայց դե մեկ ա բաժանվելու եմ, մնացածն էլ թող ինքը մտածի։