Մենք արդեն 4 տարի է,ինչ հանդում էինք ես մտածում էի ,որ նա ինձ առաջարկություն կանի ու մենք կամուսնանանք ,սակայն նա

Աննան ու Վարդանը հանդիպում էին 4 տարի, բայց Վարդանը չէր շտապում առաջարկի հարցում, իսկ Աննան այնքան շատ էր ուզում, այնքան անհամբեր սպասում էր այդ օրվան, երբ կհագնի իր երազանքի սպիտակ զգեստը և դուրս կգա հարազատների մոտ, ձեռք ձեռքի տված հոր հետ, ով նրան կտանի Վարդանի մոտ։ Այդ օրը Աննան իմացա վ, որ հղի է։ Վարդանը տանը չէր։ Նա ուրախությունից թռչկոտած և սպասեց ընկերոջը՝ մտավոր տեսակավորելով գեղեցիկ անուններ: Ընկերը վերջապես տուն եկավ: Աննան գրկեց նրան և երկու հստակ գծերով դրական թեստ ցույց տվեց։ Վարդանի դեմքին ոչ մի կաթիլ ուրախություն չկար. -Աննա, որոշել էինք դեռ հանգիստ ապրել: Երեխա դեռ պետք չէր: Ինչ ենք անելու նրա հետ, – նա ասաց: Աննան չկարողացա վ զսպել էմոցիաները: Նա ա րտասվեց և ասաց. – Եթե դա քեզ պետք չէ, ես լույս աշխարհ կբերեմ ինձ համար: Աղջկա այս խոսքերից հետո Վարդանը գնդակի պես հավաքեց իր բոլոր իրերն ու հեռաց ավ։ Աննան միշտ սիրելիին համարում էր բարի և պատասխանատու մարդ, բայց պարզվեց, որ այդպես չէ։

Այնուհետև 2 ամիս Աննան սպասեց անառակ հոր վերադարձին. -Դե բարև,- ասաց Աննայի մտերիմը,- շնորհակալություն 6-րդ զանգից հետո պատասխանելու համար: -Ես քնած էի, – պատասխանեց Աննան, փորձելով ամբողջովին արթնանալ: -Հա, քնած էիր, պատրաստվիր, շուտով քեզ կվերցնեմ, կգնանք սրճարան, պետք է խոսենք: – Բայց ես տրամադրություն չունեմ, – չնայած ընկերուհին գիտեր, որ Աննան արդեն մի քանի ամիս է, ինչ տրամադրություն չունի, – արի հետո գնանք: -Ոչ, ես գալիս եմ: Այս խոսքերով Աննան անջատեց հեռախոսը։ Աննան գիտեր, որ գնալու տեղ չունի։ Նա վեր կաց վ և սպասեց ընկերուհուն։ Արդեն սրճարանում նրանք նստեցին մի խումբ տղաների դիմաց։ Աղջիկները կամաց ծիծաղում էին, Աննան իմաց ավ, որ Վարդանին տեսել են նոր աղջկա հետ։ Տղաներից մեկը նայում էր Աննային.

-Նա քեզ համար է, – ասաց ընկերուհին ժպտալով, – մի նայիր նրա աչքերին: Հաջորդ պահին տղաները մոտեցան աղջիկներին, թույլտվություն խնդրեցին և նրանք թույլ տվեցին միանալ իրենց: Այդ օրը Վահեն Աննային տարավ տուն. -Դա կարող է հիմարություն թվալ, բայց ես ուզում եմ, որ մենք հանդիպենք,- տղան կարմրելով ասաց: -Դու լավ մարդ ես, ժամանակդ մի վատնիր, ես երեխա ունեմ,- Աննան խոնարհված աչքերով պատասխանեց: – Ահ, լավ, հասկացա…,- Վահեն մի փոքր դադար արեց՝ ինտրիգ առաջացնելով Աննայի մոտ, – արի վաղը հանդիպենք: Աննաի աչքերը փայլեցին։ Նրանք փայլում են մինչ այժմ, երբ նա արդեն 2 տարի է ամուսնացած է։