Արդեն պատրաստվում էինք հարսանիքի, նույնիսկ փեսայի կոստյումն էի առել, երբ պատահական լսեվի նշանածիս ու մոր խոսակց ությունը․․․Ուղղակի ապշած եմ, ո՞նց են կարողացել էսքան ժամանակ ինձ խաբեն։Փեսան կանգնել էր ՔԿԱԳ-ի հաշվառման գրասեղ անի մոտ ու նյ արդայնանում էր, քանի որ ապագա կինը ինչ-որ էր տեղ անհետացել։
Գրանցումը պետք է լիներ 15 րոպեից,իսկ հարսնացուն չկար, հյուրերը սկսել էին նյ արդայնանալ։ Թե որ ուղղությամբ էր գնացել աղ ջիկը, գիտեր միայն փեսացուի՝ Ռուբենի ընկերը՝ Հակոբը։ Նա Ռուբենին ուղարկեց ճիշտ ուղղությամբ: Իր հերթին Հայկոբը լուռ հետ ևում էր նրան,նա գիտեր, որ ինչ-որ հետաքրքիր բան է լինելու։ Միայն նա էր տեսել, թե ում հետ էր հարսը դուրս եկել։
– Ես ձեզ ասացի, որ մնաք տանը, – վր դովվեց աղջիկը։
-Ես ժամանակ կունենամ ցույց տալու նրան, հիմա դրա ժամանակը չէ: Հարսնացուի կողքին երկու հինգ տարեկան երեխա էին կա նգանծ և մի կին։ -Մայրիկն ամեն օր չի ամուսնանում: Առանց այդ էլ նրանք քեզ հազվադեպ են տեսնում,- ասաց հարսի մայրը։
– Ես պետք է դասավորեմ իմ անձնական կյանքը,- Մերին ատամների միջով պատասխանեց մորը:
-Իսկ եթե քո նշանածն ամեն ինչ իմանա,ինչ ես անելու։
-Հետո ամեն ինչ կասեմ, նախ նրա համար երեխա կծնեմ, հետո սրանց կբերեմ։ Ռուբենը կանգնել էր պատի հետևում և լսեց ողջ խոս ակցությունը։ Նա չէր պատրաստվում հրապարակավ սկանդալ սարքել: Արագ քայլով նա գնաց գրանցման գրասենյակ։ Մի քանի րոպե անց փեսան հեռացավ,կարծես ոչինչ էլ չէր եղել։ Նա սպասում էր հարսնացուին։ Եկան՝ և՛ Մերին, և՛ գրանցողը՝:
-Երիտասարդներ, խնդիր կա, – ասաց գրանցողը: -Դիմումը սխալ է լրացված, մենք այսօր չենք կարող ձեզ գրանցել։
-Այսինքն,- նյարդայնացած ձայնով հարցրեց Մերին,-պատկերացնում եք,թե որքան գումար և ժամանակ է ծախսվել այս միջոցառման վրա։
-Սիրելիս, հանգստացիր, – ասաց Ռուբենը:
-Արի ժամանակացույցը փոխենք, մեկ ամսից ամառ կլինի, արևոտ ու տաք կլինի։ Մեկ շաբաթ հետ Ռուբենի ընկերը եկավ նրա մոտ – Մերիին իրենց տուն ես ուղարկել։ Հա, մի օր գալիս եմ տուն, շաբաթ էլ դեռ չէր անցել, պատկերացնում ես, մի երկու ժամ շուտ որոշե ցի անսպասելիորեն գալ և տանը տեսա ապագա կնոջս մի տղամարդու հետ։