Հարսիս ասեցի՝ որ սենյակում եք լինում, ինչ անում եք շշուկով արեք, սաղ աշխարհն իմանում ա, ամոթ ա․․․Մենակ իմանաք, թե ինչ պատասխան տվեց ինձ։Հարսս վատ աղջիկ չի, մի քիչ ձևեր ունի, մի քիչ իր ասածիա, բայց ընդհանութր վատը չի: Միասին յոլա գն ում ենք թու, թու, թու: Արդեն 2 տարիա ինչ ամուսնացած են, մեր տանը հկը վեճ չի եղել հարս ու կիսուրի:
Բայց էս վերջերս նկատում եմ, որ հարսս ու տղես են անընդհատ կռիվ անում: Գիշերը մտնում են սենյակ ու սկսվումա, հետո լսում եմ, որ տղես վիրավորումա հարսիս, նա էլ տակ չի մնում սրանա ինչ ասես ասում:ևացնում էի, իբր չեմ լսում, բան չէի ասում, չէի խո սում: Ասում էի, դե ջահել են կվիճեն էլ, կբարիշեն էլ:
Հետո հասկացա որ չէ, սրանց կռիվները գնալով խորանում են, ես էլ պատճառը չեմ հասկանում: Էլի վիրավորանքներ բարձր ու տենց շարունակ:Հաջորդ օրն ասի հլը հարսիցս պիտի հարցնեմ ինչ ա եղել: Բայց ուզում էի ուղիղ չհարցնեմ վատ չզգա, ես էլ այլ տոնով ասեցի՝ գիշերը, որ մտնում եք սենյակ, ինչ անում եք շշուկով արեք, սաղ աշխարհն իմանումա, ամոթա:
Հարսս տարավ բերեց ասեց. «Քեզ ով ա խնդրում ականջ դնես, մի հատ էլ վատ զգաս»: Ապշեցի, ասեցի աղջիկ ջան, սաղ օրը կռիվ ե անում, իրար ինչ ասես ասում եք, սաղ աշխարհով ձեր ձեննա, չխոսեմ:Ասում ա՝ ինձ մի ասա տղուդ ասա: Տղես եկավ գործից, երկու սին էլ կանչեցի, ասեցի, ինչ կա խի եք ամեն օր կռիվ անում, ինչնա պատճառը, ամոթա և այլն, տղես ասեց, որ կինն ուզումա առան ձին ապրեն, դրա շուրջ են վիճում ամեն անգամ:
Զարմացա, ասեցի առանձին խի ես ուզում ապրես, ես եմ ձեզ խանգարու՞մ, դուռը շխկացրեց մտավ սենյակ, ասեց մեկա դուք փոխ վողը չեք: