Երեկ Նորիկը և նրա գործընկերները ավարտեցին մի կարևոր նախագիծ:Իհարկե, այս առիթը նշվել է։ Բնականաբար, նա մի փոքր ուշացա վ։ նա եկավ խ մած: Նրա զոքանչը խո ժոռված հանդիպեց իր փեսային (այդ ժամանակ դուստրը ցնցուղ էր ընդունում) և նույնիսկ սկսեց զ այրացած խոսել. – Անընդունելի է հա րբած տուն գալը… -Դե, մի խո ժոռվեք, <<մայրիկ>>: Ձեզ չի սազում բա րկանալը,- փեսան երջանկությունից պատրաստ էր գրկել ողջ աշխարհը։ – Ինձ հետ այդպես մի՛ խոսիր,- զոքանչը փորձում էր դեմքի խիստ արտահայտությունը պահել։
Չնայած փեսան այնքան անկեղծ ասաց «մամա», որ կինը սկսեց հալվել. – Մայրիկ, սիրելիս, սիրելիս: Դե, ինչու ես բա րկանում մանրուքների վրա, սիրելիս, – փեսան մոտեցա վ սկեսուրին և, գրկելով նրա ուսերը, համբուրեց նրա այտը։ Հետո նա շրջվեց և գնաց իր սենյակ։ Զոքանչը քարաց ավ նման լկ տիությունից, հպվեց իր այտին և ժպտաց … – Ահա թե ինչպես պետք է հիմա վերաբերվեմ քո ամուսնուն: Երբ նա ինձ այդպես է անվանում, ես չեմ կարող կոշտ լինել նրա նկատմամբ։ Դա սխալ է, – ասաց զոքանչը դստերը՝ պատմելով երեկվա դեպքը։ -Դե, դու նրան ասա տղա՛ս,- դուստրը ծիծաղեց:
-Ինչ տղաս,- զոքանչը վրդով վեց, -Սովորական: Տղաս, տղաս, սիրելիս: Դե, միթե բավականաչափ սիրալիր կոչեր չկան։ Ի դեպ, այնտեղ տղադ է գալիս։ Նորիկը, կիսաքուն քայլվածքով մտավ խոհանոց. -Բարի լույս, մայրիկ, բարի լույս, Անիս, – նա ժպտաց զոքանչին ու կնոջը ու գնաց զո ւգարան։ -Լսեցիր,- զոքանչի աչքերը բացվեցին զարմանքից։ Հիմա ես հավերժ կլինեմ նրա մայրը: -Ընտելացիր,- դուստրը գրկեց մորն ու սկսեց շշնջալ նրա ականջին,- ութուկես ամսից դու նաև տատիկ կդառնաս։ Հենց այդ ժամանակ իսկական ուրախությունը կգա…