Տղուս ընկերը ինձ էն օրը ընենց առաջարկություն արեց, որ․․․Տղես իմանա դրա վերջը կտա։Տղաս մեծ շրջապատ ունի։ Նրա ընկեր ները մեր տո՝ւն հաճախ ե գնում-գալիս։ Բայց մի ընկեր ունի, որն ամենաշատն է լինում մեզ մոտ՝ մեր տանը։ Կարծես իմ տղայի պես սիրեի այդ երեխային։
Այնքան բարի էր, այնքան օգնող, բայց դե ի՞նչ իմանայի, որ գառան դիմակի տակ մի իսկական գայլ է թաքնված։Մի օր էլ, երբ տանն էի, այդ տղան դուռը թակեց։
Ասաց, որ որդուս է ուզում տեսնել, ես էլ ասացի, որ տանը չէ ու առաջարկեցի սպասել մեր տանը՝ միչև գա։ Տանը մենակ էի, մեկ էլ էդ տղան աննկատ մտավ խոհանոց ու խոսակցություն սկսեց։ Նախ հարցրեց, թե ինչպես եմ, գործերս ոնց են, հետո անցավ բուն թեմա յին․
Սկսեց հեքիաթներ պատմել, թե ինձ սիրահարված ա, առանց ինձ չի կարում։ Ապշահարված կանգնած լսում էի, թե ոնց աինձ սիրո առաջարկություն անում, բայց․․․
Ես հո հիմար, չեմ իմ տղայի տարիքին ա, համ էլ ոնց կարելի ա էդքան անամոթ լինլ։ Հիմա մտածում եմ՝ ախր տղուս մոտիկ ընկերն ա
Մի բան լավ գիտեմ, տղես որ իմացավ դրան կսպանի, Չգիտեմ տղուս եթե ասեմ, դրամ կսպանի, բայց եթե չասեմ ամեն օր ինձ դավա դիտ կանի․․․Չգիտեմ ինչ անեմ