Առաջին հայացքից նորմալ ընտանեկան լուսանկար է, բայց ով իմանար, որ․․․Մինչև օրս ուշքի չեմ գալիս։Ես, երկու քույրս ու եղբայրս մեծացել ենք մի հարկի տակ, ուր բացակայում էր մայրս։ Նա մեկնել էր արտագնա աշխատանքի մեզ հոգ տանելու համար, ու մեզ թողել մեր շատ սիրելի մորաքրոջ խնամքին։
Մորաքույրս էլ միշտ հոգ էրև տանում մեր մասին, կարծես իսկապես մեր մայրը լիներ։ Նա մեզանից ոտ 10 տարով էր մեծ, մորս փոքր քույրն էր, սակայն մեզ վերաբերվում էր իսկական մոր նման։
Ուր էլ որ լինեինք, նա զանգում էր մեզ, հետաքրքրվում որպիսությամբ, պատրաստում մեզ համար ամենահամեղ ուտեստները։ Մի խոսքով՝ նա այնպիսին էր, ինչպիսին իսկական մայրը։ Մորաքրոջս նույնիսկ հենց «մամա»-ով էլ դիմում էինք, քանի որ դժվար է հի շել՝ ինչով է նա տարբերվում իրական, հոգատար մորից։
Սակայն այս դեպքւ փոխեց մեր կյանքը։ Մի շտապեք եզրակացություններ անել, ոչ մի վատ բան տեղի չի ունեցել։ Մորաքույրս պար զապես վերջապես ամուսնացավ ու մշտական բնակության մեկնեց ԱՄՆ։
Ո՞վ իմանար, որ սա մեր վերջին նկարն է լինելու միասին։ Հույս ունենք՝ կհանդիպենք քեզ, մեր ամենասիրելի մորաքույր, երջանիկ եղիր։