Ես ինձ ինչ հիշում եմ, աշխատում եմ զիբիլանոցում: Ընդեղ զիբիլներն եմ սորտավորում, հազոր ու մի գործ եմ անում մի խոսքով, առավոտից իրիկուն ըտեղ եմ:
Տնց մոտավորեպես մի տարի առաջ էլ, երբ որ հերթական անգամ աշխատում էի, մի հատ կին էկավ ըտեղ՝ բերել էր իրանց տան զիբիը թափեր: ԷՏ սեր էր առաջին իսկ հայացքից, երբ որ իրան տեսա, ոտքերս միանգաից թուլացան:
Մոտեցա ու ասեցի, թե ինչքան շատ եմ հավանում իրան ու թե ոնց ա սիրտս միանգամից կպել: Համոզված էի, որ մերժելու ա, բայց գիտե՞ք ինչ արեց, իրա համարը փոխանցեց, որ հետո խոսենք: Զանգեցի, խոսացինք ու ես աշխարհի ամենաերջանիկն էի: Սկսեցինք լուրջ հարաբերություններ, իսկ հիմա մենք արդեն ամուսիններ ենք: Ես դուրս եմ էկել էս գործիս տեղից ու հիմա առաքիչ եմ աշխատում ու էս իմ հաջոցության մեջ իմ կնոջ դերը ահռելի ա: