Անուշն ապրում էր փոքրիկ գավառական քաղաքում։ Մայիս ամիսն էր, եղանակը հիանալի, ամենագեղեցիկ գարնանային օրերից մեկը: Անուշն ապրում էր միայնակ, քանի որ նրա դուստրն ապրում էր առանձին։ Դուստրն էր այդպես որոշել: Կինը թոռներ չուներ, թեև նա շատ էր ուզում տատիկ դառնալ, բայց դուստրը նախ ուզում էր կարիերա կառուցել, ուստի դեռ չէր շտապում ընտանիք կազմել: Անուշը որոշեց դուրս գալ և զբոսնել: Հարևանուհիների հարցում բախտը չէր բերել, նրանց թողնես միայն բամբասանքով զբաղվեն: Քայլում էր այգում և հիանում գեղեցիկ կանաչով:
Քայլելով այգում և անցնելով յասամանի թփերի կողքով՝ նա նկատեց մի անսովոր կապոց։ Կինը որոշեց մոտենալ՝ տեսնելու, թե դա ինչ է։ Նա ցնցված էր, որովհետև պարզվեց, որ երեխա է: Պարզ չէր՝ երեխան ողջ է, քանի որ նա բոլորովին լուռ ու անշարժ պառկած էր՝ փակ աչքերով։ Անուշը քաջություն հավաքեց և երեխային գրկեց: Հենց այդ վայրկյանին բարձր ճիչ լսվեց: Սկզբում կինը մտածեց, որ երեխայի ծնողները ինչ-որ տեղ մոտակայքում են, ուր որ է կմոտենան, քանի որ նա չէր էլ պատկերացնում, որ ինչ-որ մեկը կարող է պարզապես թողնել նրան այստեղ և հեռանալ:
Բայց ի զարմանս նրա, ոչ ոք չեկավ, Անուշը սպասեց մեկ-երկու ժամ, միգուցե մայրը գնացել է խանութ, կամ վատ է զգացել, բայց ոչ ոք չկար: Նա անմիջապես տեղյակ պահեց ոստիկանությանը, շտապօգնություն զանգեց: Պարզվեց, որ երեխայի ծնողները սոցիալական ծառայությունները պարզել են երեխայի ծնողները հարբեցող են: Նրանց երեխան պետք չէր, աղջկա մայրը պարզապես որոշել էր երեխայից ազատվել և թողել էր յասամանի թփի տակ։ Փոքրիկի բախտը շատ է բերել, որ Անուշը գտավ նրան: Ի դժգոհություն Անուշի, երեխային տեղափոխեցին մանկատուն:
Բայց այլ ելք չկար, քանի որ երեխան այլ հարազատներ չուներ, և անհնար էր նրան վերադարձնել ծնողներին, կինը երկար տատանվում էր՝ ծանրութեթև անելով բոլոր կողմերն ու թերությունները, և արդյունքում որոշեց, որ նա կորդեգրի փոքրիկ Սոֆիին: Այնուամենայնիվ, Անուշի ողջ շրջապատը դեմ էր նման որոշմանը, նույնիսկ իր սեփական դուստրը: Նա ընդհանրապես ծաղրում էր մորը. քո տարիքում պետք է թոռներին խնամել, ոչ թե երեխաներ ունենալ, թեկուզ որդեգրածներին: Սկզբում Անուշի համար իսկապես դժվար էր փոքրիկի հետ, քանի որ, ի վերջո, նա 52 տարեկան է, և ոչ ոք չկար, որ օգնության ձեռք մեկներ:
Ամբողջությամբ աղջկան նվիրվելու համար կինը թողեց աշխատանքն ու իր երկրորդ բնակարանը վարձով տվեց։ Դա ևս նրա դստեր մոտ դժգոհություն առաջացրեց: Անուշն ու Սոֆին սկսեցին ապրել այդ գումարով, այդ ժամանակից անցել է 11 տարի, և կինը այս ընթացքում երբեք չի զղջացել, որ որդեգրել է Սոֆիին։ Պարզվեց, որ Սոֆին հանգիստ ու հնազանդ երեխա է։ Շուտով աղջիկը կդառնա 12 տարեկան։ Նա ամեն ինչում օգնում է մորը և նույնիսկ ինքնուրույն սնունդ է պատրաստում: Վերջին շրջանում դուստրը կարծես սկսել է սիրել Սոֆիին, հատկապես, որ Սոֆին պաշտում է ավագ քրոջը: Անուշը չի անհանգստանում Սոֆիի ապագայի համար, քանի որ եթե հանկարծ հեռանա երկրային կյանքից, դուստրը հոգ կտանի նրա համար: Անուշը դրանում համոզված է: