Դստերս հարսանիքն էր․ Ամուսինս վերցրեց բարձրախոսը ու․․․Չգիտեի ծիծաղեմ, թե ամոթից գետինը մտնեմ։Մենք 3 երեխա ունենք։
Մեր երկու տղաները վաղուց ընտանիք էին կազմել, իսկ մեր աղջիկը դեռ ամուսնացած չէր,բայց շփվում էր մի լավ տղայի հետ։ Ամուս
նության օրը երկար սպասեցնել չտվեց։ Եկավ սպասված օրը։
Հարսանեկան արարողությանը շատ լավ էինք պատարստվել, ամեն բան մանրակրկիիտ պլանավորել ու կազմակերպել էինք։ Եկե-
ղեցում պսակադրության արարողությունից հետո մենք գնացինք հանդիսության սրահ։ Ամեն բան լավ էր ընթանում, բայց հետո կե
նացները թեժացան։
Երբ բոլորն արդեն գինովցած էին ու բոլորի տրամադրությունը բարձր էր, էս ամուսինս միկրոֆոն խնդրեց։Միկրոֆոնը վերցրեց ու
կիսախմած ձայնով հայտարարեց․ Այս երգը նվիրվում եմ իմ փեսային ու աղջան։ Ու սկսեց երգել «Доля во ровская» երգը։
Դա իր սիրելի երգն էր ու այն միրակ երգը, որը նա կարողանում է երգել։ Ամ ոթից գետինն էի մտել մեր խնամիների առաջ։ Մի տեսակ
համ ամաչում էի,համ էլ ծիծաղս էր գալիս էս իրավիճակից։ Հարսանիքի օրն անցավ, այդ դեպքն էլ մոռացվեց ու ամեն բան հարթվեց։
Հիմա ժպիտով եմ հիշում։