Սկեսուրս ինձ սկզբում չէր սիրում։ Ինչ-ինչ պատճառներով նա կարծում էր, որ ես իր մոտ ուղարկվել եմ ինչ-որ մե ղքերի համար՝ որպես պա տիժ։ Նա չէր դիանում իմ վ ճռականությանը և պողպատե բնավորությանը: Ես երբեք չէի սպասում, որ որևէ մեկը կօգնի կամ խորհուրդ կտա: Ես ու սկեսուրս ապրում ենք տարբեր աշխարհներում։ Նրանց տանը կյանքը հոսում է հանգիստ, ոչ ոք չի շտապում։ Բոլոր խնդիրները դիտարկվում են տարբեր տեսանկյուններից, նույնիսկ եթե դրանք աննշան են: Ես չեմ կարող այդպես անել, դա ժամանակի վա տնում է: Օրվա ընթացքում նրանք որոշում են, թե ինչից է բաղկացած լինելու իրենց նախաճաշը հաջորդ առավոտ: Ես չեմ դիմանում դանդաղությանը: Երբ ես տեսնում եմ նման բան, ես պետք է գործը վերցնեմ իմ ձեռքը և արագ ինչ-որ բան անեմ: Ես կարող եմ մթերքներ պատվիրել տուն ճանապարհին, արդյունքում՝ ես ժամանակ կշահեմ, խանութներով վազելու, արագ ինչ-որ բան պատրաստելու փոխարեն և կզբաղեմ իմ գործով:
Երբ մտածեցինք, որ ժամանակն է վերանորոգել բնակարանը, մտածեցի, որ այնքան չեմ ապրի, որ այն ավարտված տեսնեմ։ Ամուսնության տարիների ընթացքում ես երկար ժամանակ փոխեմ եմ ամուսնուս, իսկ նրա ընտանիքը մնացել է նույնը, անշտապ: Գնացինք շինանյութի խանութ, սկեսուրս էլ հետևեց մեզ։ Նա լողում էր մի բաժնից մյուսը, ես հետևում էի նրան, հետո հոգնեցի այս ամենից, ամուսնուս մի կողմ տարա և արագ որոշեցի գնումները, մինչ սկեսուրս ու սկեսրայրս քայլում էին, մենք պատվիրեցինք և վճարեցինք ամեն ինչի համար։ Այդ օրը սկեսուրը շատ վի րավորված էր, որ մենք նրանից խորհուրդ չխնդրեցինք ու ամեն ինչ ինքնուրույն որոշեցինք։ Սկեսուրս անընդհատ դժ գոհ է, որ ես ինչ-որ տեղ եմ շտապում միշտ ու ամեն ինչ իմ ձևով եմ անում։ Ես սովոր չեմ որևէ մեկի հետ խորհրդակցել։ Շեշտում եմ, որ ինձ շատ են սովորեցրել՝ լինել անկախ։
Նրանք դա ընդունում են որպես անհարգալից վերաբերմունք։Իսկ սկեսուրս դատապարտում է իմ շտապողականությունն ու ինքնուրույնությունը։ Այդպես շարունակվեց ճիշտ մինչև այն պահը, երբ տեղի ունեցավ դժ ախտություն։ Սկեսրայրիս սի րտը լավ չէր եղել, նա վ ախեցել էր, բժ իշկներին կանչել ու մեզ կանչել։ Նա ուզում էր, որ մենք օգնենք իրեն: Մենք շտապեցինք նրանց մոտ։ Մեր գալուն պես շտապօ գնությունը դեռ չէր հասել, սկեսուրս մտածեց, որ մուտքի մոտ են, բայց ժամանակը չի սպասում և ես սկսեցի գործել։ Ես ցանկություն հայտնեցի ամուսնուս մորն ավելի արագ տանել հի վանդանոց, իսկ սկեսուրս ող բում էր, որ մարդիկ ճանապարհին են, ավելի ճիշտ կլինի սպասել, չգիտես ինչ է լինում ճանապարհին։
Ես նրա հետ չվ իճեցի, դա հրատապ էր։ Ամուսնուս ասացի, որ մնա մոր մոտ, սկեսուրիս հետ ճշտեցի ամուսնու առ ողջական վիճակի և ախ տանիշների, ալե րգիայի առկայության հետ կապված բոլոր նրբությունները, վերցրեցի փաստաթղթերը և իմ մեքենայով գնացինք հի վանդանոց:Բ ժիշկներն ասացին, որ ևս մի քանի րոպե և շատ ուշ կլիներ: Ես նրանց ամեն ինչ պատմեցի ու սկեսրայրիս թողեցի բժ իշկների մոտ։ Նա հի վանդանոցում անցկացրեց ևս 3 շաբաթ, բայց դուրս եկավ և ամենավատը մնաց հետևում։ Այդ ժամանակվանից ինձ այլևս չեն նախատում շտապողականության և ինքնուրույն որոշումներ կայացնելու ցանկության համար։ Երբեմն նրանք կարող են տր տնջալ պատվիրելու համար, բայց ոչ շատ։