Սկեսուրս ամբողջ կյանքը ինձ վառել ա, օր ու արև չի տվել․Հիմա տեղաշոր ա ընկել ու ամուսինս ստիպում ա,որ խնամեմ․․․Հենց տես
նում եմ, սաղ արածները աչքիս առաջ են գալիս։Ամուսնության օրվանից կիսուրս իմ կյանքը դժ ոխքի ա վերածել: Ես իրանից մենակ
վիրավորանք եմ ստացել, նվաստ ացրել ա ինձ բոլորի մոտ:
9 ամսական հ ղի վիճակում ստիպում էր պատուհան լվանալ, հատակ լվանալ, բուրդ չփխել, զակատ անել: Ես երբեք գործից չեմ փա-
խել: Բայց հ ղիւթյունս ծանր ընթացք ուներ, իսկ կիսուրս կին լինելով հանդերձ, որ երկու հղ իություն էր ունեցել, ասում էր, որ ձևեր
եմ թափում:
Ստիպում էր առավոտ 6-ին արթնանալ: Առանց իրա իրավունք չունեի տանից դուրս գալ: Թույլ չէր տալիս մարդուս ինձ փող տալ,
ասում էր.
Իրան ինչ պետք ա ես կառնեմ, փո ղը որ տաս կնգադ, կտանի իրա մորը կտա: Ես իրավունք չունեի հեռախոսով խոսալ, պատուհա-
նից դուրս նայել: Առավոտնից իրիկուն բղավում էր իմ վրա, անպատիվ խոսքեր ասում, իսկ մարդ մորն էր պաշտպանում: Ծնողներս
էլ մյուս կողմից էին ինձ ճնշում:
Հետադիմական հայացքներ ունեցող մարդիկ էին, ասում էին, որ պիտի հնազանդվեմ կիսուրիս ու մարդուս: Եթե փոքրիկ հնարավո
րություն ունենայի, կբաժանվեի: Իսկ հիմա կիսուրս հի վանդացել ա, անկողին ա ընկել ու մարդս ինձ ստիպում ա, որ խնամեմ իրա
մորը:
Ի՞նչ սրտով ես դրան խնամեմ, էդ հր եշին, որ կյանքս դժ ոխքի վերածեց ու ես մի օր երջանիկ չեղա ամուսնուս կողքին: