Մեր քաղաքում աշխատանք գտնելն անհնար է. Ով տարիքով փոքր է, փախչում է մայրաքաղաք: Իմ երիտասարդության տարիներին ես ռիսկի չդիմեցի, իսկ հիմա, երբ երեսունյոթ տարեկան եմ, նման արկածախնդրության չեմ գնա։ Ավելին, աշխատանքի և բնակարանի հետ կապված խն դիրներ չունեմ։ Ես ունեմ սեփական մեկ սենյականոց բնակարան, որտեղ ապրում եմ կատվիս հետ։ Աշխատանքս լավն է։ Թիմը գերազանց է։ Ղեկավարը հիանալի մարդ է: Բայց հենց նրա պատճառով է, որ ես մտածում եմ հեռանալու մասին: Ոչ նա հիանալի ղեկավար է: Բացի այդ շատ լավ մասնագետ է, իսկ ենթակաների հետ քաղաքավարի է։ Ավելին, նա շատ լավ մարդ է: Բարեկազմ, միշտ խնամված:
Իսկ ես սովորական կին եմ: Ես չեմ դիմահարդարվում, հագնում եմ ջինսեր, սպորտային կոշիկներ և շապիկ։ Մի խոսքով, արտաքինս ինձ չի հետաքրքրում։ Ճիշտ է, ընկերս, նա աշխատում է գեղեցկության սրահում, մի անգամ ասաց. «Մի քիչ աշխատիր քեզ վրա, դու խելքահան կանես ցանկացած տղամարդու»: Բայց ես ոչ ոք չունեի, ում համար պետք է ձգտեի գեղեցիկ երևալ և հետևաբար նրա խոսքերը ականջի հետև գցեցի: Բայց ես սիրահարվեցի ղեկավարիս։ Նա աշխատասեր է, մինչև ուշ երեկո մնում է աշխատավայրում: Ես սկսեցի լրացուցիչ գործեր վերցնել ինձ համար, որպեսզի ավելի երկար մենակ մնամ նրա հետ։
Ես ուղղակի ուզում էի ավելի երկար լինել նրա կողքին։ Նա օրինակելի ընտանիքի մարդ է, ես դաստիարակվել եմ ավանդական ոճով։ Այսինքն՝ ընտանիք քանդելը մե ղք է, արտամուսնական կապը՝ մե ղք։ Այսպիսով, ես անում եմ ամեն ինչ, որպեսզի թաքցնեմ զգացմունքներս: Որ Աստված մի արասցե, ոչ նա, ոչ էլ ուրիշը չկասկածեն, որ սիրահարված եմ: Սակայն վերջերս ես չկարողացա դիմադրել։ Գնացի գեղեցկության սրահ։Հետո ընտրեցինք իմ արտաքինին համապատասխան զգեստ։ Երբ հաջորդ օրը գնացի աշխատանքի, բոլորը նայեցին ինձ։ Ես չասացի, թե ում համար եմ այդքան գեղեցկացել։ Բայց նույն օրը օրվա վերջում աշխատանքից ազատման դիմում ներկայացրի: Ես չեմ կարող իմ երջանկությոունը կառուցել մեկ այլ կնոջ դժ բախտացնելով: