Արդեն երկար տարիներ ա, ինչ ապրում ենք Ռուսաստանում, իսկ էրեխեքս ստեղ են ծնվել, մեծացել, հիմա էլ ստեղ դպրոց ու մանկապարտեզ են գնում:Էրեկ աղջիկս էկավ դպրոցից տուն ու ասեց, որ իրանց դասարանի ադրբեջանցի Ալին իրան քա շքշել ա ու ասել ա, որ ադրբեջանցիները հզոր են, նենց են անելու, որ բոլոր հայ զի նվորները մե ռնեն:Աղջիկս սկզբում խառնվել ա իրար, հետո էլ պատմեց, ասեց՝ մամ, ես էլ ասեցի որ մեր հայ զինվորները շատ ուժեղ են
ու ոնց որ էն ժամանակ են գրավել մեր տարածքները, հիմա էլ են գրավելու: Ասում ա, ասեցի, որ մենք ծովից ծով Հայաստան ենք էլի դառնալու:Էտ տղեն ձեն չի հանել էլ, թողել, գնացել ա: Իրականում ուրախ եմ, որ աղջիկս կարողացել ա ճիշտ պատասխան տա, բայց համենայնդեպս անհանգստացած եմ, որ իրանք իրանց էրեխեքի մեջ այ սենց թու յն ու մաղձ են սերմանում հայերի նկատմամբ հենց այ սենց փոքր տարիքից: