Իմ կյանքում այնպես պատահեց, որ ես իմ բոլոր տարիները ծախսեցի հաջողակ դառնալու և այն ամենի վրա, ինչի մասին կարող էի միայն երազել: Ես երիտասարդ էի և հիմար, զայրույթով լցված ողջ աշխարհի դեմ, այն բանի համար, որ Աստված տարել էր ծնողներիս, երբ ես իսկապես նրանց կարիքն ունեի, և որ ես իմ գոյության յոթ տարին անցկացրել եմ մանկատանը, այլ ոչ թե տանը: Ծնողներս ավտովթարի զո հ դարձան, երբ ես 10 տարեկան էի։ Եվ հետո ես երդվեցի ինքս ինձ, որ կանեմ ամեն ինչ, որպեսզի իմ ընտանիքը հպարտանա ինձնով։ Այո,և ես պահեցի իմ խոստումը: Ես 71 տարեկան եմ և ամեն ինչ ունեմ։
Շքեղ վիլլա, մի քանի մեքենա, գյուղական քոթեջներ և բնակարաններ, ես բավականաչափ գումար ունեմ գնելու այն ամենը, ինչ ուզում եմ։ Բայց ինձ պակասում է մի բան՝ ընտանիքն ու ժառանգները։ Ես հարաբերություններ ունեի կանանց հետ, բայց նրանք ինձ հետ էին միայն փողի պատճառով, ես պարզապես դադարեցի վստահել գեղեցիկ սեռին։ Ես հանդիպել եմ նրանց հետ, զվարճացել եմ նրանց հետ, բայց երբեք չեմ մտածել նրանց հետ որևէ լուրջ բան ունենալու մասին: Ինչո՞ւ։ Այսպիսով, նրանք կարող են գողանալ այն, ինչի համար ես այդքան աշխատել եմ: Ես ուզում էի ամեն ինչ տալ մեկին, ով իսկապես դրա կարիքն ունի:
Դրա համար որոշեցի ներկայացում սարքել: Ես ուղղակի բոմժի պես հագնվեցի ու գնացի հիպերմարկետ։ Արդեն մուտքի մոտ գանձապահը սկսեց բղավել ինձ վրա, և մի հաճախորդ ասաց. «Գնա, դու գարշելի ես» և այլն: Ինձ մոտեցավ անվտանգության աշխատակիցը, միակ մարդը, ով խղճաց ինձ։ Նա ներողություն խնդրեց պատճառած անհարմարությունների համար և խոստացավ իր հաշվին գնել այն ամենը, ինչ անհրաժեշտ է։ Սկսեցինք զրուցել նրա հետ, պարզվեց, որ նա ունի կին և երկու երեխա։ Բնակարան է վարձում, ու ծայրը ծայրին են հասցնում: Ես վերցրի հեռախոսահամարը։ Հաջորդ օրը ես իմ կտակը կազմեցի. Երբ ես գնամ այլ աշխարհ, իմ ողջ ունեցվածքը կտրվի այս բարի մարդուն և նրա ընտանիքին: