Ես երբեք նիհար չեմ եղել, չնայած միշտ էլ երազել եմ գեղեցիկ ու սլացիկ կազմվածք ունենալու մասին: Շատ դիե տաներ եմ փորձել, մարզվել եմ, բայց ոչ մի բան չի օգնել: Ես նույն թմբլիկն էլ մնացել եմ: Դպրոցում ինձ շատ էին ծաղրում, ինչ անուն ասես չէին կպցնում: Համալսարանում մի քիչ ուրիշ էր, էստեղ ավելի շատ հետևից էին բամբասում: Մի պլյուս կար, որ գոնե չէի լսում: Ականջիս հասնում էին փսփսոցներ, բայց հաշվի չէի առնում: Պիտի ասեմ, որ չնայած իմ ավելորդ քաշին, շատ երկրպագուներ եմ ունեցել:
Իմ սիրած տղան ինձ ամուսնության առաջարկություն արեց, ես տվեցի իմ համաձայնությունը: Պատրաստվում էինք հարսանիքի: Գնացինք իրա ծնողների տուն, որ քննարկենք մի քանի հարցեր, հենց հերթը հասավ հարսի շորին, ապագ սկեսուր մայրիկս ասեց. Դու սպիտակ շոր մի հագի, ավելի չաղ կերևաս: Ես չէի պատկերացնում հարսանիքին ինձ ուրիշ զզգեստով: Չէ՞ որ հարսը ես եի: Էլ ինչ հարս առանց հարսի շորի: Հարսանիքի օրը ամեն ինչ լավ էր, բոլորը լավ քեֆ էին անում: Կիսուրս մոտիկացավ ինձ ու ասեց. Ասում էի չէ սպիտակ շոր մի
հագի, տեսնում ես ինձ չաղ ես երևում: Տրամադրությունս ընկավ, ուզեցի սրահից դուրս գամ: Անցնում էի ու լսեցի, որ ընկերւհիներիցս մեկն ասումա. Հլը էս կովին նայեք, ինչ էլ երևակայում ա, ինչ ա գտել Արամը սրա մեջ: 6 տարի ա արդեն ամուսնացած եմ ու շատ երջանիկ եմ, որովհետև շատ սիրված եմ ամուսնուս կողմից, միշտ գեղեցիկ ու ջերմ խոսքեր եմ լսում, թանկ նվերներ եմ ստանում: Իսկ իմ ընկերուհի կոչեցյալներից ոչ մեկը այդպես էլ չգտավ իր երջանկությունը: